Олапар тун бўйи ухламади. Бошини салгина кўтарса бас, миясида мислсиз оғриқ уйғонар, «лўқ-лўқ» уриб, чаноғини ёриб чиқадигандай бўлар эди. У тумшуғини ерга қўйиб ётаркан, оғриққа чидолмай, ора-сира увлаб қўярди.Саҳар пайти эди. Олапарни чап яғринидаги итчивин қаттиқ чақди. У кейинги оёғини давоми…
Дарвозахонадан ирғишлаб кириб келган болакай уй ёнида тарвақайлаб ўсиб, том устигача шохлаб кетган каттакон ўрикнинг остида эринчоқлик билан тимирскиланиб юрган тарғил мушукни кўриб, бир тўхталиб олди. Кейин қўлидаги сумкасини гўё мушукнинг устига ирғитаётгандек қаттиқ силтади ва шу силташ асносида оғзидан давоми…
Ошхона шийпонига елка суяклари туртиб чиққан, бўйдор, қоратўри йигит кириб келди. У ярим коса лағмон ва битта нон олиб, нигоҳи билан бўш жой қидирди. Энг чеккадаги жойлардан бири бўш эканлигини кўриб, ўзича хурсанд ҳам бўлди — ҳар тугул тўполондан четроқ…Ошхона давоми…
Дарвозадан кириб келган йиғирма ёшлар чамасидаги яғриндор йигит уй саҳнипинг ёнидан кесиб ўтган ариқчада қўлини ювиб, оғзини чайқади. Шимининг чўнтагидан рўмолчасини чиқариб, қўл ва оғзини артаркан, ҳеч ким кўринмайди-я, дегандай атрофга аланглади. Шу кўйи шошилмай юриб, сўрток остига қўйилган, устига давоми…
Мен сизга ачинмайман, вафосиз севгиларда,Беҳуда оқиб ўтган баҳоримнинг йиллари!Пушкин. У қўшни мактабда, ўнинчи синфда ўқиркан. Исми — Ойгул. Ўзиям худди ўша ойдек тўлин, гул каби жуда-жуда гўзал эди. Лўппи юзи ловиллаб турарди. Бодом қовоқлари хуморланиб боқгувчи кўзларини ҳар замон-ҳар замонда давоми…
Айвондан тушиб, сўрининг олдига етганда оғриқ кучайди. Ўнг қўли билан қорнини чангаллаб, чап қўлида сўрининг ёғоч кўнгурасини тутганча, ярим букчайиб нафассиз туриб қолди. Киндигининг атрофида худди ҳўл латтани сиққан каби бураб пайдо бўладиган бу оғриқ ўнга қарийб йиғирма йилдан бериб давоми…
Чол ўрнидан туриб, пайпаслаб чопонини ахтарди. Деразадан тушаётган ёруққа тутиб, ўнг-терсини тўғрилади-да, елкасига ташлади ва «ё бисмилло» дея қўзғалди.ўужанак бўлиб тган қизи 0ҳамон уйқудан уйғонмаганди. Чолнинг ҳар сафар қизига кўзи тушганида юраги эзилади — бечоранинг бахти осчилмади-да, бунинг устига дард давоми…
Бола уйнинг остонасига сўмкасини ташлаб, поябзалиии ечаётганида ҳовли томондан дадасининг овози эшитилди:— Ботир болам, сенмисан?Дадасининг кайфияти яхши шекилли, чунки яхши бўлса, уни ҳозиргидай «Ботир болам» ёхуд «Ботир бола», дея чақириш одати бор эди.— Менман, дада, — деб қўйди у овози давоми…
Ҳов наридаги кўприк устида қий— чув қилиб ўйнаётган болаларнинг овози хаёлини бўлди. Дарё узра йўл солган бу кўприк унинг болалик пайтларида ҳали қурилмаганди, одамлару от— уловлар кечувдан ўтишарди. Йилларнинг шитоблигини қарангки, қирқ йилнинг нари— берисида қурилган мана шу кўприк ҳам давоми…
Мени само тушунгайдир,Сен, эй инсон, тушунмайсан.Муҳаммад Юсуф -Ҳа, Худо йўқ! -деб юборди у қўққисдан овоз чиқариб.Сўнг қулоғига бир сукунат урилди. Ҳалигина ҳаммаёқни «висир-висир»га ўхшаш енгил шовқин қамраб турганиди-ку. Айтгандай, синфхонадайди-а. Кўз олдидаги хира парда кўтарилиб, рўпарасида ўн беш чоғли бола давоми…