Ўтмишдан бир ҳикоя: Анчадан бери хаста ётган одамнинг бир кар маҳалладоши бор эди. Дўстлари унга «хаста биродарингни шу пайтгача ҳам йўқламабсан-а?» деб танбеҳ бердилар. Бу гап карга таъсир қилиб, дарҳол зиёратга отланди. Йўлда бора туриб ўйланди: – Мен карман, у давоми…
(Кимга қийин, ота бечорага!) Мактаблардаги “ота-оналар мажлиси”га фақат оналарнинг бориши ҳеч кимни ажаблантирмай қўйган пайтда “Оталар мажлиси” деган гап чиқди-ю Олтмишбойнинг тинчи бузилди. Хотини билан қизи бир ҳафта давомида мажлисга бориши шартлигини эслатаверишиб, бошини оғритиб юборишди. Якшанба куни чойхонада ошлари давоми…
Ёзғувчига мактуб Пажалиска Каминани йўқлаб онда-сонда бўлса-да, мактуб келиб турадур. Телевидение идорасидаги муҳтарам муҳаррирларнинг илтифоти ва ҳиммати ила ўзбек тилига доир мумаммолар хусусида берилмиш бир кўрсатувда иштирок этиб эдим. Не бахтки, бул суҳбат томошабин ўртоққа маъқул тушиб, у зоти муҳтарамнинг давоми…
Бўрининг бир юмалаб қўзичоққа айланганига инонасиз-ку, тунда уйқуга берилмиш баққолнинг тонгда ёзғувчи келбатида уйғонмоғига нечун ишонмайсиз, садағанг кетай? Тушимга Жулқунбой ҳазратлари кирсалар, айб кимда бўлур? Баққолликдан топгон-тутғоним «тирикчилик» аталмиш шалоқ аробани юрғизиб турғон эрди. Субҳи козибда уйғониб, ёзғувчиликни касб этарман, давоми…
Фелъетон ёки ҳажв деб ўйламанг, мазкур баён ўзини Жулқунбойнинг ўртанча жияни деб ҳисобловчи, ёзғувчиликка ҳавасманд қўшним билан каминанинг чойхонадаги кундалик ғийбатларидан бир шингил халос. Ҳой, болангдан айланай, ман на дейман-у қўбизим на дейди? Раҳматли отанг Абдумалик ака бунақа эмасди, мўмингина давоми…
Вой, вой, бўйгинангдан айланайин, Абдумалик аканинг ўғли! Ағимдан туртиб, бағимдан туртиб, ахийри ёзғувчиликка ҳам ўргатдинг-а! Кўринмай қолдийиз, қай гўрларда санқиб юрибсиз, дийсанми? Омма, сан бола бағоят золим экансан. Бир сўз ёзсам, “ўхшамабди”, дийсан. Ўхшаганини ёзсам, “Тошканча гапирворибсиз, адабийчасига бўлсин”, дийсан. давоми…
1 Жанубий Олтой тоғи ёнбағирларида турк қабиласининг ўн уруғи овуллари жойлашган. Юқоридаги овуллар тоғ белида – арчазор ва қарағайзорлар орасидаги сайҳонликларда бир-бирига яқин, тоғ ёнбағрига туташ бепоён даштдаги овуллар бир-биридан отда бир неча кунлик масофада жойлашган. Тоғолди ўрмони ва дашт давоми…
Ҳижрий 333 (мелодий 944) йилнинг куз фасли. Муҳаммад ибн Жаъфар Наршахий арк дарвозасига яқинлашаркан, ҳаяжонини босишга тиришарди. Аслида Бухоройи шариф кўксида улкан қоядек юксалган, пойдеворига илк ғишт қўйилиши билан рубъи маскундаги улуғ шаҳарлардан бирининг тарихи бошланган, асрлар тўфонида неча бор давоми…
Ҳижрий 523 йилнинг жазирама ёзи. Пайканд – Бухоро карвон йўлида йўловчи сийрак. Карвонлар салқинда йўл босишни мўлжаллаб, жазирама туш пайтини карвонсарой ва работлар девори соясида ўтказиб, ҳордиқ чиқаришади. Офтоб ғарбга оғиб, тиғи ўтмаслашгач, карвонсаройлардан биридан бир тўп қуролланган отлиқлар қўш давоми…
Устоз Пиримқул Қодировга бағишлайман 1. 1951 йилнинг қиши. Москва хиёбонларидаги дарахтлар оппоқ қорга бурканган. Ташқарида изғирин бўлса-да, Максим Горький номидаги Адабиёт институти ректорининг атоқли адабиётшунос профессор билан суҳбати қизғин эди. Ректор илтифот юзасидан профессорга сигарет таклиф қилди. Кейин ўзи ҳам давоми…