…Harbiy uchoqlar tinmay uchib-qo‘nar edilar. Bepoyon uchish maydoni qurollangan askarlaru uchoqlarga to‘la edi. Buyruqlar betinim eshitilib turar, qo‘mondonlik turli vazifalarga mo‘ljallangan bo‘linmalarni tartibi bilan jangovar vazifaga yo‘llamoqda edi.Bizlar uchish maydonchasining bir chetida o‘z buyrug‘imizni kutib turardik. Bugun tong saharda tinch davomi…
Sulton esini tanibdiki, har yili yoz kezlari uch yo to‘rt bola-baqra, goho kap-katta yoshdagi erkak Qichqiriqqa g‘arq bo‘ladi. Kunlab, haftalab butun mahalla-ko‘y oyoqqa qalqiydi, izillab-bizillab qidir ho qidir davom etadi, g‘arq bo‘lguvchi o‘sha kuni yo ertasi topilsa topildi, topilmasa, oradan davomi…
Nilufar bexosdan uyg‘onib, qayerdaligini ancha vaqt tushunmay, bir muddat turli xil ranglarda tovlanayotgan shiftga tikilib yotdi. Kecha nima bo‘lganligini eslashga harchand urinmasin tarqoq, bir -biridan ikki musbat zaryad tsingari qarama-qarshi tomonga qochayotgan fikrlarini jamlay olmadi. Olis-olisdan bundan yetti yil ilgari davomi…
Kecha institutga hujjat topshirgany bordim. O‘sha yerda Dildorani uchratdim. Yuragimning tub-tubidagi ismsiz dardlar qayta bosh ko‘tardi, uch yil oldingi sirli-sehrli xotiralar tasavvurimda asta-sekin jonlandi.Go‘yo yam-yashillikka, nurga ko‘milgan moviy diyorga tushib qolganday edim. Biroq to‘satdan turgan shiddatli shamol hamma narsani ag‘dar-to‘ntar davomi…
U oyoq-qo‘li uvishinqirab, lohas bo‘lib uyg‘ondi. Zil-zambil boshini bazo‘r ko‘tarib, devorga orqa tiradi. To‘shakda o‘tirgan ko‘yi tashqariga razm soldi. Dala uyning birinchi qavatidagi xona derazasiga qor uchqunlari urilayapti. Anchaga dovur derazadan ko‘z uzmadi. Nigohi ilg‘agan hovli sathini, uzun devorning tunuka davomi…
– Qummi polvonga olib boring bu kishini, cho‘ponlarning zo‘ri Qummi bova! – dedilar hokim bizga. “Gap yo‘q, hokim bova, – dedik qulliq qilib, – bir og‘iz so‘zingiz… Moshin masalasi…”– Moshin tayyor. Ana, bizning “uazik” bekor yotibdi, o‘shani mininglar. Kelishdikmi, muxbir davomi…
– Hobil amaki olamdan o‘tibdi…Sovuq xabar qishloqqa bir zumda tarqaldi. Do‘ppi, chopon kiygan kishilar Hobil amakining uyiga yig‘ila boshladilar. Ming yildan beri odat shunaqa. Kimdir chin dunyoga safar qilar ekan, barcha qilayotgan ishini tashlab, azador xonadonga shoshilishadi. Ish kutib turadi. davomi…
Usmon tun bo‘yi bosinqirab chiqdi. Tavba, miltiq tutgan allaqanday kiyik Munisani tinimsiz ta’qib qilarmish. Jon hovuchlab ularning o‘rtasiga tushishga harakat qilsayam, oyoqlariga tosh bog‘langandek, joyidan qimirlay olmas ekan. Shu tushni bir kechaning o‘zida bir necha marta ko‘rdi. Hatto uxlashga ham davomi…
Kampir yetmishlarga borgan, cho‘pday ozg‘in, iyagi ertaklardagi yalmog‘iz kampirning iyagiday oldga turtib chiqqan, lablari hayotning sho‘rish azoblarini tatib ko‘raverganidan tirishib-burishib qolganday so‘lg‘in va quruq, burni so‘ppaygan, kirtaygan ko‘zlari chuqur botgan – ma’yus boqar, ammo jahli chiqqanida nafaqat ko‘zlari xunukdan xunuk davomi…
– Hammasini sen uchun qildim! Seni deb! Sen bo‘lsang…Yuzi dokadek oqargan, titrayotgan erkak bir soat burun xuddi shunday dedi qo‘rqqanidan devorga suyangancha og‘ir kursini o‘ziga qalqon qilib ko‘tarib turgan, zo‘riqqanidan ko‘ra ku-tilmagan vaziyatdan qattiq larzaga tushgan qizga…Bu bir soat, atigi davomi…