Ertalab to‘satdan hamma o‘qituvchilar endi darsga kirgan mahal maktab hovlisiga tuman ta’lim bo‘limidan to‘rt kishidan iborat tekshiruvchi-taftishchilar kirib kelishdi. Hech kim hech qayerga qocholmay qoldi. Direktor ham endi «Men xalq ta’limi bo‘limiga ketdim» deb qo‘shni qishloqdagi dugonasinikiga kelin ko‘rarga ketayotgan davomi…
Har kungi odatimni kanda qilmay, gazeta sotadigan kioskadan yangi gazeta olib varaqladim. Ne ko‘z bilan ko‘rayki, to‘rtinchi betda bir yozuvchi oshnam to‘g‘risida yarim betlik maqola chiqib turibdi-da. Kioskadan uzoqlashmay, gazetani yutoqib o‘qishga tushdim. Obbo, do‘stim-ey! Qoyil, qoyil! Molodets! Gazetada uning davomi…
Jarrohlik bo‘limining boshlig‘i jarroh Eshonqulovning ikki odati bor. O‘mon deb bo‘lmaydi, chunki egasi shunga ko‘nikib qolgan va shusiz yashay olmaydi. Lekin shularsiz uni har qancha ta’riflagan bilan hech kim tanimaydi va bilmaydi ham. Xullas birinchisi, u kecha-kunduz ajralmaydigan, kiyinayotganda ham, davomi…
Men sizga aytsam, shuncha yil ishlab, birovning ishini tekshirmabman. Tekshiruvchilar guruhiga a’zo ham bo‘lmabman-ey. Buning uchun nima qilish kerak, kimga uchrashish kerak, bunisini ham bilmayman. Men o‘zi aslida tekshiruvchilarni kutib oluvchi, ularga taftish bo‘yicha hisob beruvchi va ularga choy-poy tashuvchilar davomi…
Tez yordam mashinasi chaqiriq berilgan uy yoniga kelib to‘xtaganda bizni ozg‘ingina bir yigit kutib oldi. Hovliga kirayotganimizda – Do‘xtur aka, otamning toblari to‘satdan qochib qoldi. Avval hech bunday bo‘lmagan. Tezroq yordam qiling, aka. Rozi qilamiz… – dedi u shosha-pisha, biroz davomi…
Kun issiq. Ayni tushlik payti. Hamma o‘zini katta yo‘l yoqasidagi chinor tagiga – choyxonaga urgan. Choyxonachi, oshpaz-u – somsapazlarning qo‘li qo‘liga tegmaydi. Barcha so‘rilar odamga liq to‘la. Tuman tashkilotlaridan birining ikki xizmatchisi – Haitqorayev bilan Amriyev ham shu yerda bir davomi…
Eshigining orqasiga «Ordinatorskaya» deb yozilgan keng xona. O‘rtadagi stolda qarama-qarshi o‘tirgan qiltiriqday ikki kishi shoshib nimanidir yozmoqda. Ular hozir bir nima sodir bo‘lishini kutayotgandek, qandaydir ovoz eshitilishi kerakdek, butun vujudi quloqqa aylanib, sergaklanib qoldi. Xonadagi jimlikni devordagi soatning imillab chiqillashi davomi…
Bir poraxo‘r haqidagi hajviyam bosilib chiqqandan so‘ng uchinchi kuni har doim salom bersam arang boshini qimirlatib qo‘yadigan o‘o‘dayganov ertalabdan yuzlaridan tabassum yog‘ilib, pirini ko‘rgan muridday yugurib kelib ikki qo‘llab ko‘rishdi. Uzundan uzoq sog‘lig‘imni, ishlarimni, uy ichdagilarni so‘rab bo‘lgach, dedi:– Voy, davomi…
Dermantinli eshikni ohista chertib, ichkariga bosh suqdim:– Mumkinmi?To‘rda nimanidir o‘qib o‘tirgan cho‘qqisoqol, ko‘zoynakli, taqirbosh g‘o‘labirday odam menga tomonga qaramasdan.– Keling, bo‘tam, keling, – dedi.Kirdim. U menga kuzoynak ostidan uzoq tikildi:– Xo‘sh xizmat, bo‘tam?– Domla, men bir kitob chiqarmoqchi edim. Uchrashganlarim davomi…
Hammani tekshiradigan bir tashkilot rahbari – do‘stim ko‘chada uchrashib qolib, qo‘limni qattiq qisdi.– Qoyil, qoyil. Yangi kitobingiz muborak. Tabriklaymiz.– Qulluq. Raxmat…– Bizga ham bering. Olamiz. Bizning jamoa ham kitobxon, ma’naviyatni qadrlaymiz…– E-e. Qani unday qilsangiz. Mayli. Uyda ozroq kitob qolgan davomi…