Halima Ahmedova. Ruh olmoshlari (hikoya)

M Ye NHavo tundlashgandan tundlashdi. U go‘yo lahza sayin qorong‘ulashib borayotgan qismatimga o‘chakishayotgandek edi.Men shosha-pisha ishdan qaytar edim. Ust-boshim shallabbo. Yomg‘ir tinay demasdi. Shu dam negadir yomg‘irning ta’mini bilgim keldi va hovuchimni behush yog‘ayotgan yomg‘irga tutdim.Bir zumda hovuchim to‘ldi. Bolaligimda davomi…

Gulnoza Ernazarova. Olmalar (hikoya)

G‘alati tush ko‘rdi. Tushida rahmatli onasi sovuqdan junjikkancha mung‘ayib eski hovlilarining darvozasi oldida qo‘lida bir parcha non, bermoqchi bo‘lib itni chaqirardi: “Olapar, ma, bah, bah”. “Onam o‘lmagan ekan, qaytip kelipti” deya suyundi nimagadir. Yugurib borib quchoqlagisi keldi, lekin onasi ro‘yxush davomi…

Xolmuhammad Karimiy. Yong‘oqqa tushgan qurt (hikoya)

Oy sutdek yorug‘, yulduzlar xira miltillaydi. Tun qo‘ynida hasharotlarning chirillashiyu, onda-sonda itlarning g‘ingshib hurgani quloqqa chalinadi. Chang ko‘chada shirakayf ikki kishi ko‘lankadek lapanglab kelyapti. Novcharog‘i Boymurod, alami qo‘ziganidan tez-tez qoqinib-surinib ketadi. G‘o‘la gavdalik To‘xta, oshnasini suyamoqchi bo‘lib qo‘lini cho‘zsa, Boymurod davomi…