Михаил Зошченко. Баённома (ҳажвия)

Навбатчи милиционер перони сиёҳдонга ботирди-да, деди:– Жим-м, ўртоқлар… бир бошидан гапиринг… ким кимни туртди?– Уни манави туртди, – деди бир кампир, одамлар оралаб стол ёнига келаркан. – Уни ўша туртди… Ҳу-у, шайтони лаъин, – деди.Хола кўрсатган қоп орқалаган киши индамай давоми…

Михаил Зошченко. Номаълум дўст (ҳажвия)

Пётр Петрович исмли киши рафиқаси Катерина Васильевна билан Малая Охта шаҳрида истиқомат қиларди. Турмуши яхши, бадавлат яшарди. Хўжалик, гардероб, сандиқлар мол-мулк билан лиқ тўла… Унинг иккита самовари бўларди. Дазмолларнинг эса сон-саноғи йўқ – нақ ўн бешта эди ўзиям. Бироқ шунчалик давоми…

Михаил Зошченко. Ҳажвчи (ҳажвия)

Яқинда менга телефондан қўнғироқ қилишди. Кимдир мулойим, юмшоқ овозда сўради:– Ўртоқ Зошченкомисиз?– Ҳа.– Гап шундаки, биз кучайтиргич устида тажриба ўтказяпмиз. Бирорта ҳикоянгиздан уч-тўрт сатр ўқиб беришингизни ўтиниб сўраймиз.Кечиктириб бўлмайдиган муҳим юмушим бор эди. Уни тўхтатишни ҳечам хоҳламасдим. Лекин мен кўнгилчан давоми…

Анор. Ваҳима (ҳикоя)

Ўруч дўхтир ҳаётидан нолимасди. Соғлиғи жойида, қирқ бешни қоралаган бўлса ҳам, ҳозиргача лоақал қаттиқроқ тумов билан оғриганини эслолмасди. Оиласидан ҳам кўнгли тўқ. Ўзидан олти ёш катта хотини Покиза рўзғорбоп аёллардан. Уй-жойни саранжом-саришта сақлайди, пишир-куйдирга ҳам уста, ўзи эса хокисор, камсуқум, давоми…

Вафо ал-Умайр. Аёл қўшиғи (ҳикоя)

Ғам-ғуссаларим сенинг олдингда тарқалиб кетмайди, балки мени унсиз ўраб олиб, маломатларингни мен сари ундайди. Аламларни алангалатувчи ўша сўзларингдан сўнг бош кўтармадим. Ҳар куни йўл қўядиган ва қалбимга очиқ-ойдин ёзадиган хатоларингни яширувчи пардани кўтармадим.Ғам-ғуссаларим оғизларга тушади-ю, биз учун тор бўлган деворлар давоми…

Ҳиям ал-Муфлиҳ. Фикр (ҳикоя)

Бир куни “С”нинг миясига бир фикр келди.Ўйлаб қараса, у ҳали унча шаклланмабди.У бу фикрнинг баъзи бурчаги-ю қирғоқларини, баланд-пастлигини текислашни, пойдеворини мустаҳкамлашни хоҳлади. Бироқ дангасалик унинг эрка ақлини карахт қилиб қўйди ва томирларида эснагандай оқа бошлади.У фикрини қўлига олиб, маълум бир давоми…

Ҳиям ал-Муфлиҳ. Аёлнинг минг оҳи (ҳикоя)

Онам мени туққанда уни ўраб турган чеҳралар ифодаси унга ғайритабиий “бир нарса” туққанини хабар қилгандай эди..Эсимни танибманки, мен бор-йўғи қандайдир “бир нарса” эканлигимни англадим! 1 Мен бирор нарсага бўлган эҳтиёжимни билдириб йиғлаганимда… истагим амалга ошмас эди.Менинг укам бирор нарсага бўлган давоми…

Ҳакима ал-Ҳарбий. Гўзал орзулар (ҳикоя)

Уни қашшоқлик эзар, тушкунлик янчар, орзу қушлари қурғоқ ерга қулаб, қайта-қайта ҳалок бўлар эди.Чанқоғини босишга ёмғир ҳам, ўт-ўлан ўсадиган ер ҳам топа олмас эди.Унинг қалби тонг ғунчасидан завқланиб дукиллаб ура бошлади, гулғунчанинг хушбўй ҳидлари сари интилди, у қурғоқ ерининг гулғунчаси давоми…

Ҳакима ал-Ҳарбий. Озодлик (ҳикоя)

У катта дарвоза олдида қаддини ростлади. Дарвозанинг икки томонида баҳайбат-баҳайбат икки киши турар, уларнинг важоҳати ниҳоятда ғазабли эди.У қўлларини силтаб, бармоқларини ўйнатди, қўлларининг кишанбанд эмаслигига, орқасига қараб ўзининг озод эканлигига ва уни энди ҳеч ким ушлаб турмаётганлигига ишонч ҳосил қилишга давоми…

Мустафо ал-Манфалутий. Етим (ҳикоя)

Қўшни уйнинг энг юқори хонасига яқиндан бери ўн тўққиз-йигирма ёшлардаги бир йигитча келиб яшай бошлади. Мен уни биронта олий ёки ўрта-махсус билим даргоҳида ўқиса керак, деб ўйлагандим. Одатда мен янги қўшнимни унинг хонаси рўпарасидаги ўз хонамдан кўриб турар эдим. У давоми…