Бир бор экан, бир йўқ экан, бир подшо бор экан. Бир хотинини подшо қўйиб юборган экан.Кунлардан бир куни подшо ўзини танитмай, шу хотинининг уйига кириб борибди ва:— Тангри меҳмон олинг, — дебди. Хотин эшикни очиб:— Тангри меҳмонга эшигимиз очиқ, — давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда икки ўртоқ бўлган экан. Иккови ҳам тўй қилиб уйланишибди. Улардан бирининг хотинининг сепи кўп экан, уни “сеплик келин” дейишар экан.Бир куни уларникига ўртоғи меҳмон бўлиб келибди. Уларнингуйи тартибсиз, чангбўлиб ётган экан. Меҳмон давоми…
Ўтган замонда икки қўшни яшаган экан. Бири бой, лекин бефарзанд, иккинчиси эса бола-чақаси кўп-у, бироқ ниҳоятда камбағал экан.Бола-чақаси кўп камбағал қўшнининг уйи кеча-ю кундуз шовқин-сурон, тўполон, бағир-буғур бўлиб, бой қўшнисига ҳеч тинчлик бермас экан.Бир куни бой қўшни камбағалникига чиқиб:— Тинчлик давоми…
Бор экан-да, йўқ экан, оч экан-да, тўқ экан, қадим замонда, Марғилон томонда Ақл билан Давлат бўлган экан. Бир куни Ақл билан Давлат учрашиб қолишибди. Икковлари баҳслашиб қолибдилар. Шунда Давлат Ақлга:— Мен сендан устун тураман. Сен бўлмасанг ҳам, мен кун кўравераман. давоми…
Қадим замонда бир бечора камбағал эр-хотин яшар экан. Уларнинг экин экишга на ерлари, на ейишга овқатлари бор экан. Доим камбағалликларидан нолиб юрар эканлар.Уларнинг бадавлат бир кўшниси бор экан. Қўшнисининг уларга раҳми келиб, юз тилла берибди ва “уйингни яхшилаб олгин” дебди. давоми…
Бир золим подшонинг замонида қайноналар билан келинлар бир-бирига ит-мушук экан.Ўша замонда бир кампир ўғли, келини ва набиралари билан яшаб келган экан. Кампир бир ҳужрада ўз йиртиқ-ямоқларини ямаб ўтирар, келиннинг берган овқатларига, қилган миннатларига чидар экан.Келиннинг миннати бир куни тоқатини тоқ давоми…
Бир бор экан, бир йўқ экан, қадим замонда бир мамлакатнинг подшоси бор экан. Унинг хазинасига ўғри тушибди. Подшонинг ясовуллари ўғрини қўлга туширишибди. Подшонинг буйруғи билан ўғрини ўн беш йилга зиндонбанд қилишибди.Кунлардан бир куни ўғри ясовулбошидан илтимос қилибди:— Менинг бир фарзандим давоми…
Хонларнинг зулмини, қийинчиликни кўп кўрган бир камбағал юртга подшо бўлиб қолибди. Олдига арзи-додга келган фуқароларни сипоҳлар киришга қўймай, улар қайтиб кетиб қолмасинлар деб, қопуғ олдига шилдирайдиган темирларни осиб ташлаган экан. Сал шилдираши билан огоҳ бўлар экан.Кунлардан бир куни темир шилдираб давоми…
Бир кампирнинг уч ўғли, бир қизи бор экан. Ҳаммаси уйли-жойли экан. Лекин келинлари кампирга яхши қарашмас экан.Бир куни катта ўғли онасидан хабар олгани келибди. Кампирнинг “Сув-сув ойимга борайми, Қум-қумхонникига борайми, алла боламникига борайми, Роҳатижонникига борайми”, деб ўтирганини эшитиб қолибди. Шундан давоми…