Уйғун Рўзиев. Нотинч руҳ (ҳикоя)

Даврон Давлатович ўзини гўё ҳавода муаллақ сузиб юргандек ҳис қилди. Кўзини очган эди, тип-тиниқ мовий осмонни кўрди. Кейин ўзини оппоқ чойшабга ўраган ва қандайдир ёғоч замбилда ётган ҳолда кўриб, ҳафсаласи пир бўлди. “Яна замбилда олиб кетишаяпти шекилли”, — деб ўйлади давоми…

Уйғун Рўзиев. Бахтиқаролар (ҳикоя)

Олтой ўлкасига юбориладиган маҳбуслар рўйхати эълон қилинганда Султонмурод Бўрибоев ўз исм-шарифини эшитиб, аввалига унчалик эътибор бермади. Лекин одатдагидек бошини кафтлари устига қўйиб, шифтга термулганча хаёл суриб ётаркан, ўйланиб қолди: “Бу тағин нимаси бўлди? Қарийб ўн йилдан бу ён қамоқда бўлсам. давоми…

Уйғун Рўзиев. Озодлик (ҳикоя)

Отажон сапчиб ўрнидан турди. Қулоқларига ишонмай, радио ёнига яшиндек учиб борди ва бутун вужуди қулоқ бўлиб тинглади. Диктор гапини тугатгач, у радиоприёмникни маҳкам қучоқлаб, чунонам ўпди-ки, ҳатто темир жисм ҳам шу топда сарёғдек эриб кетди чамаси. Кейин унинг миясига ярқ давоми…

Уйғун Рўзиев. Рамазоннинг ўн бешинчи куни (ҳикоя)

Ертўланинг ачимсиқ ҳавоси димоққа урилиб, кишини беҳузур қилади. Бу ерга илк бор тушган одамнинг зах ва бўғиқ ҳаводан нафаси қайтиб, қоронғилик ичида юраги сиқилиши мумкин. Ертўланинг бир бурчагида кичкина туйнук бўлиб, кун пешиндан оға бошлаганда қуёш нурлари шу туйнукдан йўл давоми…

Уйғун Рўзиев. Робия (ҳикоя)

Қўлида офтоба кўтариб, маъюсгина бош эгганча оёқ судраб келаётган аёлни кўрганлар унга ачиниш билан қарашар, саломига меҳрибонлик билан алик олишар, кейин ортидан қараб: “Эссизгина, шундай аёл бахт нималигини билмай ўтаяпти”, – дея пичирлаб қўйишар эди.Бир кун кайвони кампирлардан бири уни давоми…

Уйғун Рўзиев. Тонгда қайтган каптарлар (ҳикоя)

– Камол, анавиларни қара, зўр-а?– Каптарларми, ҳа, зўр.– Учишини қара, учишини, бир гала бўлиб учишади-я.– Ҳа, ҳақиқатанам чиройли.– Анави қизили билан чипор рангдагисини кузатгин. Учатуриб ўмбалоқ ошиб-ошиб олади. Эҳ, қанийди ўша каптарлар меники бўлса.– Ҳар доим шуни орзу қиласан. Ундан давоми…

Уйғун Рўзиев. Яхши одам (ҳикоя)

Қўлимдаги пиёла бехосдан тушиб кетиб, ичидаги чой тўкилди, дастурхон ҳўл бўлди. Ирим-сиримларга унчалик аҳамият беравермайман-у, аммо баъзан эрталабдан шундай ҳодиса бўлса, кўнглимнинг бир четида жиндаккина ғулғула уйғониб қолади. Мана, бежизга эмас экан, ишхонамга келишим билан нохуш хабар битилган телеграмма олдим. давоми…


Мақолалар мундарижаси