Shodmon Otabek 1946 yili Andijon viloyatining Shirmonbuloq qishlog‘ida tug‘ilgan.Hozirgi Mirzo Ulug‘bek nomidagi Milliy Universitetni 1969 yili bitirgan. Respublika radiosida, O‘zbekiston Milliy kinokompaniyasida, Toshkent Davlat madaniyat institutida, «O‘zbekiston adabiyoti va san’ati» gazetasida xizmat qilgan. 1992 yildan 2003 yilgacha «Xabar» gazetasida bosh muharrir bo‘lgan.Turli yillarda yozuvchining «Mirzakalon Ismoiliy» (1978), «Yaproqdagi nur» (1979), «Odamiylik sinovlari» (1986), «Eng baxtli kun», «Qorbo‘ron», (1988, 2009), «Shaxmat abadiydir» (1990), «Shirmonbuloq oqshomlari» (1995) kabi kitoblari, shuningdek, «Yaxshi kunlarda ko‘rishaylik», «Birkam dunyo» qissalari chop etilgan. Adib atoqli yozuvchi Mirzakalon Ismoiliy haqidagi ilmiy izlanishlarini davom ettirib, 2010 yili «Mirzakalon Ismoiliy saboqlari» degan kitobini nashr ettirdi.Shodmon Otabekning shoir va yozuvchilar hayotidan olib yozilgan, ustozlar – Ozod Sharafiddinov, Erkin Vohidov so‘zboshi yozgan, to‘rt marta nashr qilingan «Do‘rmon hangomalari» kitobi mashhurdir. Bu kitob adabiy muhitning hazil-mutoyibalarga yґg‘rilgan bir tarixi sifatida ham qimmatlidir.Shodmon Otabek badiiy tarjima bilan ham jiddiy shug‘ullanadi. U L.Tolstoy, M.Zoshchenko, V.Shukshin, B.Sarnov, Ye.Gik, A.Nesin asarlarini mahorat bilan o‘zbek tiliga o‘girgan. L.Tolstoyning bolalarga atab yozgan hikoyalari va Aziz Nesinning hajviy hikoyalarini alohida kitob holida nashr ettirgan.Shodmon Otabekning asarlari rus, ukrain, qozoq, turk tillariga tarjima qilingan.«Shuhrat» medali bilan taqdirlangan.
Nusrat asalarichi har yili qishloq chetidagi adirlikka ari qo‘yadi. Ob-havo qulay kelganda yaxshigina asal oladi. Toza asal. Qo‘li ochiq yigit emasmi, mahallaning keksalari, beva-bechoralarni asal bilan yo‘qlaydi, duo oladi.Bu yil iqlim yaxshi keldi, xudoning bergan kuni yomg‘ir yog‘ib, qir-adirlar maysa davomi…
Nihoyat, o‘g‘ilni uylaydigan bo‘ldik. O‘ziga qolsa hali-beri uylanish xayoliga kelmaydi. Hozir qaysi bola “Ota, menga xotin olib bering!”, deydi? — O‘zidan ham bir og‘iz so‘raylik, — dedi xotin, — balki bironta ko‘z ostiga olgani bordir…— Oldin uylanishga rozimi-yo‘qmi — shuni davomi…
Oldindan aytib qo‘ya qolay — kamina shaxmat jinnisi. Shu o‘yin desa o‘zimni tomdan tashlayman. Mahoratlari qalay deysizmi? Albatta, ishqibozlikka yarasha-da! Ancha-munchasiga bo‘sh kelmaymiz. Ishxonada kaminaga yutqazaverib alamzada bo‘lganlar, zimdan tish qayrab yurganlar oz emas. Yutqazganlari bir nav, hammasidan mening gaplarim davomi…
TOPIB QO‘YILGAN NOM Mirpo‘lat Mirzoning ilk piyesasi — «Qachon tong otadi?» Sayramdagi viloyat drama teatrida qo‘yiladigan bo‘ldi. Muallif spektakl ko‘rigiga ijodkor do‘stlaridan Yoqubjon Xo‘jaberdiyev bilan kaminani taklif etdi. Biz ko‘rikdan bir kun oldin spektaklning hal qiluvchi repetitsiyasiga yetib bordik. Tomoshadan davomi…
Shavkat qizni ilk bor talabalikning birinchi kuni, uzun yo‘lakda auditoriyaning ochilishini kutib turishgan payt ko‘rdi. Shunda nogoh yuragi bir qalqib ketdi.Shoirlar yozganidek, “Shundan buyon tinchi yo‘qoldi”. Chiroyli qizlarni ko‘p ko‘rgan, ammo bu qiz qandaydir bo‘lakcha edi. Uni ko‘zni qamashtirar darajada davomi…
Xullas-kalom, ana shu ajoyib davrning ajoyib gashtini «maza» qilib surib yurgan qahramonlarimiz — Toshpo‘lat, Mo‘min, Hamidlar yotoqxonada shirin uyquda edilar. Talaba xalqini bilasiz — uzzu kun tinib-tinchimaydi, qoq yarim tungacha uxlashni xayoliga keltirmaydi. Jamiki muammolarning yechimini oxirgi kechaga taqab qo‘yadi. davomi…
Har gal qishloqqa borganimda maktab yonidan o‘taman. Qaytmas, betakror bolalik xotiralari beixtiyor ko‘z oldimda jonlanadi.Onamning aytishicha, shaharda yuraverib, “diydam qotib ketgan”. Ammo qadrdon maktabimni ko‘rganimda hayajonimni bosolmayman. Qadamlarim o‘zimga itoat etmay, beixtiyor bo‘shashib, sekinlayman. Maktabga kirgim keladi. Ammo negadir kirmayman… davomi…