Қулман Очилов. Лочин (ҳикоя)

— Мен лочинман! — деди қаршимдаги столда ўтирган эллик ёшлардаги оқ сариқдан келган бақалоқ одам. Кимга гапираяпти экан, деган хаёл билан ён-веримга қарадим. Ҳали жуда эрта, девордаги соат миллари энди ўндан ошгани учунми бежиримгина қаҳвахонада иккаламиздан бошқа ҳеч зоғ йўқ. давоми…

Қулман Очилов. Сой соҳили (ҳикоя)

Эр-хотин орадан йигирма етти йил ўтгач яна “Хинали қор”га келди ва яна биринчи қаватдаги мўъ­жазгина хонага жойлашди.– Аввал келганимизда бу даргоҳнинг биноси ҳам, жиҳозлари ҳам анча ғариб эди, – деди аёл. – Қаранг, энди қандай ярақлаб, яшнаб кетибди. Таниш қийин.– давоми…

Қулман Очилов. Китоб бор уйда покиза руҳ ва файзу барака бўлади

Бу дунёда азиз неъматлар кўп, лекин уларнинг орасида энг азизларидан бири китобдир. Шу неъматдан баҳрамандлигимиз, нашриётларимиздаги нашр, босмахоналаримиздаги чоп этиш, китоб дўконларимиздаги савдо ишлари қай аҳволда? Баъзи давраларда қулоққа чалинадиган “одамлар, айниқса, ёшлар китоб ўқимай қўйди” деган ёзғиришларда қанчалик асос давоми…


Мақолалар мундарижаси