Luqmon Bo‘rixon. Boltaboyning bolasi (hikoya)

Tevarakdan allaqanday dori-darmonlarning achimsiq isi anqiydi. Yelkasiga yelvagay tashlangan oppoq xalat tugmasini asabiy o‘ynagan ko‘yi shifoxona yo‘lagida betoqat yurinib turgan Qayum Ochilovich Idrisov qarshisidagi oynaband eshikka tez-tez umid­vor ko‘z tashlab qo‘yardi. U yon-bu yon sassiz, sharpasiz o‘tib qaytayotgan hamshiralar, xizmatchilar davomi…

Luqmon Bo‘rixon. Ayol ko‘z yoshlarga ishonmaydi (qissa)

Ko‘p qavatli uylardan birining yo‘lagidan otilib chiqqan Latif go‘yo qayon yurishini bilmaganday bir zum jonsarak turib qoldi. Tevarak tun chodrasiga burkangan. Baland-past simyog‘ochlardagi chiroqlar qizg‘ish-sarg‘ish yog‘dular sochib, uylar atrofini, ko‘cha-ko‘yni xira yoritadi.Latif qatnov ancha siyraklashgan yo‘l yoqasi tomon ildam qadamladi. davomi…

Luqmon Bo‘rixon. Tun qa’ridagi shu’la (hikoya)

Halim akaga Biz o‘tirgan poyezd o‘kirib, pishqirib zim-ziyo zulmat qo‘yniga shiddat bilan singib borardi. Charog‘on, gavjum shaharu qishloqlar hash-pash deguncha ortda qoldi. Hurpaygan, o‘ppaygan qir-tepaliklardan iborat kimsasiz yaydoq dala-dasht boshlandi. Temir g‘ildiraklarning “taraqa-turuq” tovushi goh kuchayib, goh susayar, vagonlar bamisli davomi…


Maqolalar mundarijasi