Isajon Sulton. Qismatga qarata hayqiriq (hikoya)

Yoshi katta odamning hayqirganini birov ko‘rganmi? Yo‘q, suyunib yoki kimnidir chaqirib qichqirishini nazarda tutmayapman. G‘alaba hayqirig‘i ham emas, chunki umrim davomida zafar hayqiriqlarini eshitmadim. Ko‘zlagan maqsadiga erishgan insonlar esa… to‘satdan ko‘zlaridan yoshi duvillab oqib, “O‘zingga shukr” deya pichirlashlariniyu duoga qo‘l davomi…

Isajon Sulton. Onaizorim (qissa)

O‘lmasoy opamning  aziz xotirasiga bag‘ishlayman Muqaddima Bahor tog‘larning ustlaridan to nigoh yetmas olislardagi yaylovlargacha yastanib ketgan bepoyon kengliklarni sanoqsiz rangu tus, shaklu qiyofadagi anvoyi gul-chechaklar bilan bezaydi, shamollar qatida islarini, gulchanglarini va urug‘larini ko‘tarib uchib, boshqa yerlarga sochadi, turli-tuman qushlar davomi…

Isajon Sulton. Uzuk (hikoya)

(Shoir A’zam O‘ktam xotirasiga) “Hikoya yozish osonmi, qiyinmi?” To‘g‘risini aytsam, haligacha shu savolga jo‘yaliroq javob bera olmayman. Mana, bir necha kundirki, tug‘ilgan kunida qizimga sovg‘a qilganim uzuk xayolimdan ketmaydi. Ingichka, nozik, ko‘kish-yashil toshchali ziynat uni quvontirdi, sof nigohida sevinch porlab davomi…

Isajon Sulton. Mening gulim (hikoya)

Erta bahor edi. Ko‘ngil bog‘imdan bir nihol unib chiqdi. Namxush, qoramtir tuproqdan ipdaygina bo‘lib osmonga – bulutlar diyoriga bo‘y cho‘zmoqqa chog‘langan bu jajji jonga avval-boshda ko‘p e’tibor qilganim yo‘q. Bog‘ katta, gullar ko‘p, shu ojiz vujudning yonginasida karnaygul tarvaqaylagan, uning naryog‘ida yoshli davomi…


Maqolalar mundarijasi