Abdiyev Inomjon Shavkatovich 1985 yil 8 yanvarda Qashqadaryo viloyati Qarshi tumani Qovchin qishlog‘ida o‘qituvchilar oilasida tug‘ilgan.2002-2008 yillarda O‘zbekiston Milliy universiteti jurnalistika fakultetining bakalavr va magistr darajalarini olgan.She’rlari, hikoyalari va hajviyalari O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi tomonidan nashrga tayyorlangan «Oltin ko‘prik», «Kaftdagi nihol», «Yoshlar kitobi»ga kiritilgan hamda respublika matbuotida e’lon qilingan.Ayni paytda O‘zbekiston jurnalistlar uyushmasi muassisligida chop etiladigan “Hurriyat” mustaqil gazetasida bo‘lim muharriri lavozimida ishlamoqda.
Gululi — Gulsara, bizning Qavchin ovulda hamma taniydigan tanho zaifa. Gululi — to‘yida, baxti oyday to‘lganida quvonchini qismat buluti to‘sib, iqboli kemtik bo‘lgan telba suluv. Yoshu qari birdek biladigan bu suluvning yolg‘iz belgisi, u — bebaxt qiz. Baxtsizlikni hamma tanirkan-da. davomi…
Asarning to‘liq variantini saqlab oling.
Halima opa eri bilan kelishib olganlaridek, to‘y haqidagi gapni, tushlikdan keyin ochmoqchi edi. Qarasa o‘g‘li ovqatni hash-pash deguncha tushirib bo‘lib, juftakni rostlayapti. Shuning uchun birdan o‘g‘lining qo‘lidan tutdida: – “O‘tir senga gap bor”, – dedi, kulimsirab. Endi ko‘chaga otlangan Salim davomi…
Olti-etti yashar o‘yinqaroq bolakayman. Kech kuz edi chamasi. Vaqt peshindan oqqan. Bobom bilan dalani qoq ikkiga ayirib, beton ariq bo‘ylab to zovurgacha cho‘zilgan tuproq yo‘ldan ketayapmiz. Botinkamni qo‘limga olvolib, hovur ko‘tarilib turgan tuproqni huzur bilan bosib borayapman. Yo‘ldan ustiga qamish davomi…
O‘rtoqlarga otkrevenniy xatDo‘stlar, danniy mament rodnoy tilimizga davlat statusi berilgan ukaz chiqqaniga yigirma ikki yildan oshdi. Bu katta srok. Shuncha yil bo‘libdi-yu, fakticheski hali ham tilimizga raznob-razniy so‘zlarni aralashtirib gapirib, porot bo‘layapmiz. Katta bratanlar ham, molodoylar ham chista o‘zbek tilida davomi…
O‘marboy aka bir lagan oshni paqqos tushirib, tarelka tagidagi yog‘ni qoshlariga surtib-surtib oldi. Ustidan ketma-ket ikki piyola choyni simirib, menga “hech narsa yemading-ga”, dedi, idda-o bilan. Keyin ter bosgan peshonasini ro‘molchasi bilan artarkan, endi muddaoga o‘taver degandek, o‘tkir qarash qildi.– davomi…
Hamkasbim Usmonjon men hozirgina tahrir qilib tugatgan “Muxbir muharrirning cho‘ntagidami?” sarlavhali maqolani ko‘zdan kechirar ekan, birdan tutaqib ketdi: — Nega, nima uchun to‘g‘ri so‘zlarni ham buzib, qizartirib tashladingiz?— Qaysi so‘zni? — hayron bo‘ldim.— Mana, — u menga qo‘lyozmani uzatdi. — davomi…
Kasbdosh og‘aynimiz to‘y qiladigan bo‘ldi. Sal-pal yordamlashay degan bahonada ikki-uch kun oldin bordim. Birinchi kuni to‘satdan tishimga og‘riq kirsa, deng. Ertalabgacha qurt yegan kavagiga — analgin tiqib, voy-voylab chiqdim. Yigirma yil oldin tish do‘xtiri bo‘lmay qochganim, rosa alam qildi. Sahar-mardondan davomi…