Мамарасулова Гулноз Абдулқосимовна 1990 йил Жиззах вилоятида таваллуд топган.
Ҳикоялари “Ўзбекистон адабиёти ва санъати”, “Китоб дунёси”, “Ёшлик”, “Шарқ юлдузи” каби марказий нашрларда чоп этилган.
Ижодкорнинг “Бўстоним”, “Армонга айланган бахт” ва Республика “Ижод” фонди томонидан “Кутаётган аёл” номли китоблари нашрдан чиққан.
Ҳозирда мустақил тадқиқотчи сифатида “Илк инглиз романтизм шеъриятида шарқона мавзулар талқини” номли докторлик диссертацияси устида иш олиб бормоқда.
Ўша изғирин, совуқ қиш кечаси ҳали-ҳамон эсимда. Ташқаридаги шамолнинг ғувиллаши қулоқни қоматга келтиргудек эди гўё. Йўқ, мен ўша куни тизза бўйи қор ёққанини айтмаяпман. Яхшиси, ҳаммасини бошидан бошлай қолай… Онамларнинг оиласи серфарзанд бўлган. Ўн битта бола: етти қизу тўрт ўғил. давоми…
Мен сизга ишондим… Шундай ишондимки, қалбим бу туйғуга лиммо-лим тўлганидан ўзимни қўярга жой тополмаяпман. Дунё бир зумгина гулларга бурканди. Нурли, фараҳбахш туйғулар бутун оламни қамраб олди. Бутун дунёними?! Ёки фақат менинг қалбим шундай ҳисга тўлганми? Билмадим… Билганим эса бахт мени давоми…