Файзулла Салаев. Еттинчи бўрдоқи (ҳикоя)

Янги даврнинг иссиқ-совуқ шабадалари бош­лан­ғич синф ўқитувчиси Салтанат ва туман маиший хиз­мат кўрсатиш комбинатининг рассоми Мўминжон Қо­биловлар хонадонининг у бурчагидан бунисига ўтиб, катта-кичик гирдоблар ҳосил қилди, оила аъзоларининг режаю орзуларини ҳазон каби тўзитиб, дилларига ғулғула солди. Режа, орзу деймиз-у, аслида давоми…

Файзулла Салаев. Тўлов (ҳикоя)

Ўсар муаллим ишдан димоғи чоғ қайтди. Кийимларини алмаштираркан қайсидир мумтоз қўшиқ оҳангида минғирлар, ашуланинг бир-икки мисрасини хиргойи ҳам қилиб қўярди. − Тинчликми, буваси, кайфиятлари зўр-ку? – ошхонадан хотини овоз берди.− Чойингни дамлайвер, гап кўп, кампир. Юрагинг ёрилади!.. – минғирлаётган куйини давоми…

Файзулла Салаев. Қамиш қайиқчалар (ҳикоя)

Айвон хариларида уялаган қалдирғочларнинг «вижир-вижир»и уйғотиб юборди. Атроф ним қоронғи. Яна бироз мизғиш ниятида кўрпага буркандим. Эшик очилиб, полда ойимнинг шиппаги шипиллади. Кўрпа кўтарилди.− Ёзнинг иссиқ кунида бунчалик ўранмасанг. Тур, болам, акангнинг мазаси қочиб қолди. Дармон опангга бориб келмасанг бўлмайди. давоми…


Мақолалар мундарижаси