XIX asr oxirlariga kelib falsafa va san’atda borliqni o‘zga bir yo‘sinda anglashga, ifodalashga urinishlar kuchaya boradi. F.Nitshe, Z. Freyd, A.Bergson, U.Jeyms kabi mutafakkirlarning qarashlaridan ta’sirlangan ijodkorlar san’atga yangi, modernizm yo‘nalishini olib kiradilar. Modernizm yo‘nalishida ijod etuvchi san’atkorlarda mif, qadimgi afsona davomi…
Adabiyotga qiziqish bolaligimdan boshlangan desam bir oz mubolag‘a qilgan bo‘laman. To‘g‘ri, yoshligimda xayolparastlik odatlarim bor edi. Ammo adabiyotga bo‘lgan chinakam ixlos talabalik yillarida sezildi. O‘qituvchilarimiz tavsiyasi bilan she’r yodlash va ifodali o‘qish mashg‘ulotlari menda she’riyatga, xususan, mumtoz adabiyotga havas uyg‘otdi. davomi…
San’at tafakkurdan kuch oladimi yoki tafakkur san’atdanmi? Bu savol bir qarashda g‘aliz qiyoslashga o‘xshaydi va mazkur g‘alizlik masalaga yondashishga birmuncha xalal beradi. Biroq baribir bilgimiz keladi: ijodkor asar yaratganda qaysi biridan ko‘proq kuch oladi? Deylik, Navoiy asarlarida o‘zigacha bo‘lgan san’at davomi…
Bugungi madaniy dunyoda «madaniyatli» deganda kimni va nimani tushunamiz?! Kim va qaysi holatlar, qaysi fazilatlar madaniyat namunasi bo‘la oladi?! Kiyinishidan tortib yurishigacha zamonaviy, zamonaviy vositalarning barchasidan unumli foydalanayotgan, uni turmush tarziga aylantirgan, uyi to‘la zamonaviy vositalar, hayoti, faoliyati zamonning eng davomi…
San’at tilsimlangan qo‘rg‘onga o‘xshaydi. Uning eshigi «sim-sim» degan kalitni topmaguncha ochilmaydi. Har qalay, tilsimlangan qo‘rg‘onning eshigini topguncha qancha qosimlar bu qo‘rg‘on oldidan o‘tib ketishgan. O‘tib ketishadi ham. Lekin ba’zi-ba’zida kimningdir och qolgan «tuyasi» o‘z sohibini beixtiyor eshik oldiga boshlab keladi. davomi…
2005 yil o‘zbek adabiyotining ikkita katta ustuni bizni tashlab ketdi. Men bu ijodkorlarni «vafot etdi» deyolmayman. Ular bizni tashlab ketishdi. Adabiyotdan, so‘zdan uzoqlashgan o‘z holimizga, o‘zimiz o‘ralashib qolgan mayda tashvishlarimizga, shaqirlab bo‘lsa ham ketib borayotgan o‘z so‘zidan xoli aravamizga tashlab davomi…
Abdulla aka, shubhasiz, XX asr o‘zbek adabiyotining barmoq bilan sanarli nomayandalaridan biridir. Uning she’riyatida Oybekka xos nozik poetik tashbeh, Cho‘lponga xos hissiyot, H.Olimjonga xos jo‘shqinlik, G‘.G‘ulomga xos donishmandlik uyg‘unlashib, 60-yillarda o‘zbek she’riyatini odam qalbi bilan barobarlashgan pog‘onaga ko‘tarib qo‘ydi. Davr davomi…
Jahon badiiy tanqidchiligida Borxes haqidagi bahsu munozaralar 60-yillardayoq boshlangan esa-da, hanuz tingani yo‘q. Bu munozaralarda asosan Borxes o‘zi kim, yozuvchimi, shoirmi, faylasufmi, mutafakkirmi yoki kitoblardan olgan taassurotlarini shunchaki o‘ta shaxsiy tarzda konspekt qilgan kishimi yoki adabiyotlarni bir-biriga sintez qilgan olimmi davomi…
70-yillarda adabiyotga kirib kelgan avlod ichida Ahmad A’zamning o‘z o‘rni bor. Avvalo, bu o‘rin dastlabki davrda adabiyotni hech qanday siyosiy maqsadlarsiz, mafkurabozliklarsiz ko‘rishga va anglashga intilish shaklida bo‘lsa, keyinchalik adabiyot orqali o‘z davri ijtimoiy tafakkurini uyg‘otish qiyofasini oldi. Yozuvchining adabiyotshunoslar davomi…
Menga XX asrning beshta eng yaxshi hikoyasini sanang deyishsa, shubhasiz, shu beshtaning ichiga «Dashtu dalalar» hikoyasini qo‘shgan bo‘lardim.Mabodo XX asrning birdan-bir yaxshi hikoyasini ayting deyishsa, yana shu hikoyani tilga olardim.Siz jahon adabiyotida qaysi asarlarni qayta o‘qish uchun ehtiyoj sezasiz deb davomi…