Змай (асл исм шарифи Йованович) Йован (Јован Јовановић Змај; 1833.24.11, Нови-Сад, 1904.3.6, Каменица, Воеводина) — серб шоири. Ижодида миллий ватанпарварлик мавзуи асосий ўринни эгаллайди («Вила», 1858; «Уч гайдук», 1866; «Бахтсиз она», 1871 ва б.). Змай ҳажвий шеърлар устаси («Ёғоч қасидаси», давоми…
Тудор Аргези (Tudor Arghezi, асл исми Ион Нае Теодореску, Ion Nae Theodorescu; 21 май 1880, Бухарест — 14 июль 1967, Бухарест) — ХХ асрнинг энг буюк румин шоирларидан бири. Руминия Академияси (Academia Română) аъзоси. ДУОИБАД Улар экинзору алафлар аро Эмаклаб давоми…
Муқонов Собит Муқонович (Сәбит Мұқанұлы Мұқанов) (1900.13.4, ҳозирги Шимолий Қозоғистон вилояти Жамбул тумани — 1973.18.4, Олмаота) — қозоқ ёзувчиси ва жамоат арбоби. Қозоғистон Фанлар академияси академиги (1954). Фуқаролар уруши қатнашчиси (1918—20). 1930-35 йилларда Москвадаги Қизил профессура институтида ўқиган. Қозоғистон Ёзувчилар давоми…
Қозоқ классик адабиётининг асосчиларидан бири, буюк шоир ва маърифатпарвар Абай (Иброҳим) Қўнонбоев (Абай Құнанбайұлы) Қозоғистоннинг Семипалатинск уездига қарашлн Чингизтов районида чорвадор оиласида туғилди. Ёшлик чоғларида мадрасада ўқиди. Кейинчалик рус мактабига қатнаб, рус тили ва адабиётини ўрганди. Абай, бир томондан, Шарқ давоми…
Қорақалпоқ болаларининг ардоқли шоири Холмурод Сафаров 1932-йилда Жомбой туманидаги Абад қишлоғида туғилган. 1952 йилда Нукус шаҳридаги педагогика олийгоҳининг филология факултетини тугатади. Холмурод Сафаров болалар матбуотида ишлаш билан бирга, кичкинтойларга атаб шеърлар ёзади. Унинг “Ниҳол”, “Ёш уста”, “Ойга учиб борганда”, “Менинг давоми…
Қирғиз халқининг улуғ оқини ва бастакори Тўхтағул Сотилған ўғли (Токтогул Сатылганов) 1864 йилда дунёга келди. Ёшлик чоғларидан бошлаб қўбиз чертиб, халқ қўшиқ ва достонларини айтишни машқ қилган Тўхтағул секин-аста ўзи ҳам жир айтадиган, оригинал куйлар басталайдиган бўлди. Халқпарварлик фаолияти учун давоми…
Тўқумбоев Аали (Аалы Токомбаев; тахаллуслари Балқа, Чалқар) (1904.7.11, Қирғизистоннинг ҳозирги Кемин тумани — 1988) — Қирғизистон халқ шоири (1945), қирғиз ёзма адабиёти асосчиларидан. Қирғизистон Фанлар академияси академиги (1954). Қирғизистон Ёзувчилар уюшмаси бошқаруви раиси (1934—49). «Меҳнат гули» (1932), «Дастлабки шеърлар» (1934) давоми…
Халил Ризо Улутурк (Xəlil Rza Ulutürk) Озарбойжон халқ шоири, атоқли миллатпарвар шоир, моҳир таржимон, Озарбойжон-ўзбск адабий алоқаларига улкан ҳисса қўшган олим. Салйан туманида туғилган, ўрта мактабни, сўнгра Боку Давлат университети филология факультетини битирган (1954). Матбуотда ишлаган, Москвадаги Жаҳон адабиёти институти давоми…
Озарбойжон халқ шоири Воқиф Самад ўғли (Vaqif Səmədoğlu) 1939 йилда Боку шаҳрида туғилган. Таниқли Озарбойжон шоири Самад Вурғуннинг ўғли. Москва консерваториясида таҳсил олган. 1961— 1971 йилларда Озарбойжон давлат консерваториясида фортапиано фанидан дарс берган, сўнг Озарбойжон Энциклопедиясида бўлим мудири, “Озарбойжонфильм” киностудиясида давоми…
Самад Вурғун (тахаллуси; асл исм-шарифи Самад Юсуф ўғли Векилов – Səməd Vurğun) (1906.12.5, Юхари Салахли қишлоғи — 1956.27.5, Боку) — озарбайжон шоири, драматург ва жамоат арбоби. Озарбайжон халқ шоири (1955), Озарбайжонда хизмат кўрсатган санъат арбоби (1943). Озарбайжон Фанлар академияси академиги. давоми…