“Лекин мен сизга айтаман: ким бир аёлга шаҳват назари билан қараса ҳам, аллақачон кўнглида у билан зино қилган бўлади. Агар сенинг ўнг кўзинг гуноҳ қилишингга сабаб бўлса, уни суғуриб ташла. Чунки бутун баданинг жаҳаннамга ташланишидан кўра, аъзойингдан бирининг нобуд бўлгани давоми…
Оҳ, у дарров, дарров таниди! Бу лотинча, думалоқ, худди чағалай қанотларидек тўғри “n” ҳарфи. У ўша пайтдаёқ бу қулоқсиз қизни огоҳлантирган, “исмимни тўғри ёз, “n” ни “u” га ўхшатиб ёзма”, деган эди. У ахир Touko эмас, япон Jaukin эмас. Унинг давоми…
Хотини уни «Чаппа» деб чақирарди. Баъзида эркалаб шундай дерди. Чаппанинг бир ғаройиб хусусияти бор эди; у билан ҳамиша қандайдир ҳодиса рўй берарди. У буни хоҳламасди, албатта, аммо негадир доимо қанақадир ҳодисаларга аралашиб қолаверарди. Ҳар хил майда-чуйда бўлмағур ҳодисаларга. Мана, сафарда давоми…
“Телефон рақамлари ҳеч ўхшамас бир-бирига бироқ барчасида инсон овози бор… …ёмон кунлар ҳеч ўхшамас бир-бирига бирида ўзинг жим қоласан бирида телефон…” Воқиф Вакилов Ўтган куни сенинг телефонинг вафот этди. Ўйлама, фақат инсонлар ўлмайди, телефон рақамлари ҳам ўлади. Умр бўйи кўплаб давоми…
Анна Васильевна ҳар йили сентябрь ойининг иккинчи ярмида кенжа синглиси Марияни даволаниш учун Пятигорск шаҳрига, учинчи синглиси Мартаникига йўллар эди. Ҳар уччови ҳам шундай ёшда эдики, касалликлар доираси торайса-да, аммо оёқ қурғур кўп панд берар: масалан, автобусга тиззалаб чиқиб, ундан давоми…
Яна… ҳали балоғатга етмаган оқкўнгил, лоқайд, ўйноқи қизалоққа ўхшаб баҳор келди. Қишлоқнинг эгри-бугри кўчалари тиззагача лой. Одамлар четан деворларнинг қозиғидан ушлаб аранг юришади. Мабодо, бирон-бир гўшт тайёрлов идорасида ишлайдиган тўлароқ амаки келиб шу қозиқлардан ушлаб юргудай бўлса, қозиқ қўлида қолади. давоми…
У теридан тикилган камзулининг ёқасини кўтариб полиция машинасида ўтирар, қоп-қора камзулнинг тугмалари кумуш рангда товланарди. У ўн етти ёшда эди. Тим қора, ҳурпайган сочлари елкасигача тушган. У қадди-қомати келишган йигит эканини ўзи ҳам билар, шунинг учун бошини тик тутиб юрарди. давоми…
ИЛК ТОНГ Ҳаётимдаги биринчи тонг… Ўз ҳаётидаги биринчи тонгни ким ҳам эслай оларди. Ахир, ўша куни у ҳаётга эндигина қадам қўйган бўлади-ку! У аввал ғайришуурий, сўнг эса шуурий тарзда Ер юзидаги барча одамлар каби ўзининг ҳар тонги ва ҳар оқшомини давоми…
Илдениз Куртуланга бағишлайман – Алло! Жейран хоним, салом! Мен… – Салом, афанди… Яхшимисиз? – Раҳмат, яхши. Ўзингиз қалайсиз? – Бари кўнгилдагидек… – Жаноб ректор билан гаплашсам бўладими? – Афсуски, бунинг иложи йўқ, ректор – йиғилишда… – Кеча сиз… эртага қўнғироқ давоми…
Юсуф титроқ қўллари билан бутазорни оралади. Кўзларини гоҳ юмиб, гоҳ очиб дарёнинг иккала қирғоғини ҳам сузиб ўтди. Ботқоқлик кўринди, унда йиғилган лойқа сув туташган дарё ярим орол шаклини эслатарди. Ботқоқликда тўшалиб ётган қум зарралари офтоб нурида товланиб ялтирарди. Юсуф атрофга давоми…