G‘ofurjon Alimov. Farzand (hikoya)

— Saloti janoza!Namoz tugagan zahoti masjid so‘fisining ovozini eshitgan namozxonlar birin-ketin hovliga chiqib, saflana boshladilar.Behzod safning old qatorida turar ekan, qulog‘iga hech narsa kirmas, bo‘layotgan hodisalar xuddi tushida kechayotgandek edi. Bir mahal qarasa akasi Botir imomning yonida turibdi.— Inim, — davomi…

Normurod Norqobilov. Tungi mehmon (hikoya)

U qishloqning chekkasidagi kulbada jiyani bilan turadi. Ota-onasi o‘tgan yili oldinma-keyin qazo qilishgan. Yolg‘iz qolib, keng hovli yutadigandek tuyulavergach, qo‘shni qishloqda turuvchi singlisining qizini so‘rab olgandi.Har holda tayanch-da!Singlisi sog‘ingan kezlari qizini olib ketadi. Uch-to‘rt kun bag‘rida saqlab, o‘zi aytmishli, obdon davomi…

Muhtarama Ulug‘. Jannat nafasli fasl (hikoya)

Munavvar kichkina qizining royishligiga yana bir karra tan berdi. Aslida, u bolani yozga chiqib, mevalar pishganda ko‘krakdan chiqarmoqchi edi-yu…Dilini g‘ashlaydigan tush ko‘rib, onasining sog‘liqlarini bilmoq uchun Farg‘onaga qo‘ng‘iroq qildi. «Onam yaxshimilar?» — degan savoliga «Yaxshilar…» — deb javob qaytargan singlisining davomi…

Shodmon Otabek. Xavfli yutuq (hajviya)

Oldindan aytib qo‘ya qolay — kamina shaxmat jinnisi. Shu o‘yin desa o‘zimni tomdan tashlayman. Mahoratlari qalay deysizmi? Albatta, ishqibozlikka yarasha-da! Ancha-munchasiga bo‘sh kelmaymiz. Ishxonada kaminaga yutqazaverib alamzada bo‘lganlar, zimdan tish qayrab yurganlar oz emas. Yutqazganlari bir nav, hammasidan mening gaplarim davomi…

Muhammad Ochil. Ustoz (hajviya)

Isfan ishbilarmonning uddaburonligi haqida shaharda turfa tus teshik quloq gaplar yuradi:— Isfan bilan maktabda bir partada o‘tirib bo‘y tortganligimdan faxrlanaman! Bo‘ladigan bola boshidan deganlaridek, sinfdoshimiz «Alifbe»dan anqovroq bo‘lsayam, ammo «arifmetika»ning avra-astarini ag‘darib tashlardi. Ishqilib, ikki karra ikkidan besh chiqarishni qoyillatardi-da…— davomi…