Omon Muxtor. Shuhrat domla (esse)

Qo‘limda Shuhrat domlaning 1984 yilda olingan bir surati… Yuzida, ayniqsa, ko‘zlarida shunday azob-iztirob muhrlanganki! Ishonmaslik mumkin, hatto qalin tugik qoshlari uning og‘ir ichki holatini aks ettirgan.Jussasi yirik, odatda, ishonch bilan ko‘ksini mag‘rur ko‘tarib bosiq, dadil yuradigan bu kishi yoshi oltmishdan davomi…

Farid Usmon. Bir piyola suv (qatra)

Chol qotib ketgan bolishga tirsagini tirab o‘tirdi. Oyoqlarini ko‘rpachadan chiqarib uzatarkan, chuqur “uh” tortdi. Qo‘li bilan paypaslab, ko‘rpacha tagiga qistirilgan dastro‘molni olib, yoshlangan nursiz ko‘zlarini artdi. Paxmoq soqolini silar ekan, ko‘ngli o‘rtanayotganini his qildi. Ko‘z oldiga muzdekkina, qip-qizil bir tilik davomi…

O‘ktam Mirzayor. Gurung (hikoya)

Tunu kuni barobar bo‘lib qolgan Mulla Pirnazarning ancha vaqtdan beri kim bilandir miriqib suhbatlashgisi kelib yuruvdi. Buni qarang, ana shu suhbat oyda-yilda bir ko‘rinish beradigan to‘ng‘ichi — Qodirboyga nasib qildi. Vaqt allamahal bo‘lib, ukalar uy-uyiga tarqalishgach, ota-bola yolg‘iz qolishdi. Qodirboy davomi…

Omon Muxtor. Daraxtlar parvozi (esse)

Uning bolalikda ikki orzusi bor edi:“Uchuvchilikni orzu qilgan edim. Bog‘bon ham bo‘lmoqchi edim”.Bulardan biri shiddatli, biri osoyishta.Ikkala orzu ham amalga oshmadi. Lekin tashqi osoyishtalik va ichki shiddat keyinchalik uning afti-angori, yurish-turishida muhrlanib, butun hayotida saqlanib qoldi.U ko‘ngil uchun bitta-yarimta she’r davomi…