Чин Лин. Олмахонлар ва узумлар (ҳикоя)

Она олмахон болалари учун каштан йиғишга жўнаб кетди. “ Яхши ўтиринглар”, – дея қичқирди она олмахон узоқлашиб кетар экан.Ака-сингил олмахончалар оналарини кузатиб қолишди.– Каштан йиғиш оғир сиҳ , деди ака она кетиб бўлгандан сўнг синглисига қараб, – Кел, онамиз келгунларича давоми…

Жоанна ва Филип Кол. Аҳмоқлар арзандаси (ҳикоя)

Катта аҳмоқ ва кичик аҳмоқ бирга яшашарди. Баъзи пайтларда улар турли хил тентакона ишларга аралашиб қолишарди. Чунки улар анчагина аҳмоқ эдилар-да! Кунлардан бир кун катта аҳмоқ билан кичик аҳмоқ ҳовлида ишлашаётиб, сайр қилиб юрган сув тошбақасига кўзлари тушиб қолишди.– Буни давоми…

Хедли Баркер. Машъум туз (ҳикоя)

Герберт Долишнинг фикрича, анави имиллаган офитсиант қиз бўлмаганида у қотилга айланмаган бўларди.Поэзд кетишига ўн дақиқа қолганида очликдан қорни сурнай чалаётган Герберт стантсия тамаддихонасига кирди. Офитсиант қиз судралиб қадам босиб унинг олдига келди, Долиш эса жойида ўтиролмас, тинмай соатига қарарди. Унга давоми…

Линг Сунг Ян. Она қуённинг чаққон ёрдамчилари (ҳикоя)

Она қуён даладан бир қанча шолғом териб келиш учун йўлга отланибди.– Онажон, мен ҳам сиз билан борсам майлими, сизга ёрдамлашаман, – дебди онасига қуёнча.– Йўқ, ҳозир эмас, қуёш ботаётган маҳалда борсанг, мен кўпгина шолғом йиғиб қўйган бўламан. Уларни олиб келишиб давоми…

Банг Ту Минг. Ўрдакчанинг саёҳати (ҳикоя)

Ўрдакча, пахмоқ айиқча, маймунча ҳамда оппоққина гъозча қалин дўст эдилар. Кунлардан бир кун бу аҳил огъайнилар кўм-кўк уммон бўйлаб саёҳатга чиқишди.Қандай ажойиб дамлар ! Чайкалар уларга “Салом” дея теграсларида чарх уриб парвоз қилишар, учувчи балиқчалар денгиз юзасидан сапчиб ҳавога сакрашар давоми…

Мона Гарднер. Зиёфат (ҳикоя)

Ҳиндистон. Губернатор ва унинг хотини катта зиёфат беришаётганди. Улар — ҳарбийлар, элчихона ходимлари, уларнинг аёллари ва америкалик табиатшунос катта стол атрофида — ошхонада ўтиришарди.Бир аёл ва полковник аёлларнинг сичқондан ҳам қўрқишлари хусусида қизғин баҳслашишарди.— Аёллар ҳар қандай қийин вазиятда чинқиришади, давоми…

Умрбой Утеулиев. Қизил тулки (ҳикоя)

Устюртнинг қумлоқли йўлларида кўзларини ярим юмган кўйи, чайир, ўрта бўйли, хирқироқ товушли бир қария кўп юради. Баъзан у осмон билан ер туташиб кетган олис уфққа узоқ-узоқ тикилиб туради. Яратилиш қизиқ экан, яшаш ҳам қизиқ. Умр бўйи ҳеч нарсадан тап тортмай давоми…

Нимеш Пател. Лабдан ўқувчилар (ҳажвия)

Коллежда ўқиб юрган кезларимизда, биз учта ўртоқ – тиришқоқ ўқувчиларнинг «учлиги» эдик. Бундай «учлик» лотинчадаги каби кучнинг уч марказда бўлиниши маъносида эмас, балки ўта сезувчанлик қобилиятининг уч кишида бўлинишини англатарди. Синфимизда режали суҳбат, гипноз қилиш, юз ифодасидан ичдаги гапни ўқиш давоми…

Ёқуб Умар ўғли. Ўн доллар (ҳикоя)

Тез-тез хорижга чиқиб, юрт кўрган ҳар қандай киши каби, Қодир ҳам божхонада ишлаган одамларнинг феъли-хўйи ва хатти-ҳаракатларидан ўша мамлакат ҳақида ҳақиқатга яқин хулоса чиқара оларди. Божхона хизматчисининг қовоғи солиқ, назари муздай совуқ, безовта бўлса, бу: “Оёғингни ўйлаб бос ва ҳушёр давоми…

Ли Ми Е. Ўғринча дарс (ҳикоя)

Болалик чоғларимда қўшни ховлида бир қўли йўқ бола яшарди. У ўн икки ёшлар чамаси бўлиб, биз мактабга борадиган махалда ўз уйининг томига чиқар ва ховлимизни томоша қилиб ўтирар эди. Кимдир ўзига нигоҳ ташлаётганлигини сезса, шу заҳотиёқ ўзини панага олар, негадир давоми…