Қадим замонда бир ака-ука бор экан. Акаси подшо ҳузурида хизмат қилар экан, укаси эса уйда қолар экан. Акаси гапирганда жуда кўп ёлғон қўшар экан. Ёлғон гапларни ростдек қилиб гапиришга уста экан. Подшо унинг ҳамма ёлғон гапларига ишонар экан. Доим унга давоми…

Бир тентакка отасидан подшолик мерос қолибди. У тентак гап-сўзда йўқ экан. Бирор йиғилишда гапирмоқчи бўлса, маза-бемаза гапларни гапириб қўяр экан. Бундан вазирлари кўп ўсал бўлишар экан. Улар бир куни маслаҳат қилишиб, подшога шундай дейишибди:— Тақсир, сиз гап-сўзга йўқсиз, доим ёмон давоми…

Ўтган замонда бир бой яшаган экан. Унинг уч ўғли бўлиб, учаласи ҳам зўр билимдон экан.Кунлардан бир куни мўйсафид ота бетоб бўлиб ётиб қолибди. У учала боласини олдига чақириб, насиҳат қилибди:— Болаларим, агар қазом етиб ўлсам, боғдаги катта узумнинг тагига ҳар давоми…

Бир деҳқон қўш ҳайдаб турган экан, подшонинг қушбегиси от миниб катта йўлдан ўтиб қолибдй. Деҳқонга кўзи тушиб:— Ҳорманг! — дебди.Деҳқон эшитса ҳам ўзини эшитмаганга солиб, “хўш, жонивор!” деб ҳўкизларини қайтариб, ерни ҳайдай берибди. Бек “Қулоғи карми бунинг, нега индамайди, ёки давоми…

Кунлардан бир совуқ кунда бир подшо бир донишманд чол билан йўлда кетаётса, бир киши ер ҳайдаётган экан. Шунда донишманд чол ҳалиги кишига:— Тўққизни учга бермабсиз-да, иним, — дебди. Ҳалиги киши эса:— Тўққизни учга берай десам, ўттиз олтиликдан ортмаяпти-да, — дебди.Подшо давоми…

Бурунги замонда Ҳусайн Бойқаро деган подшо яшаган экан. У вазири Шералига:— Қайси ерда чивин бўлмайди? — деб савол берибди. Шерали ўйланмасдан:— Одам йўқ ерда чивин бўлмайди, — деб жавоб берибди.Шундай қилиб, булар иккиси отга миниб, одам йўқ ерларни қидириб кетишибди. давоми…

Бир подшо вазирини чақириб, буюрибди:— Бир иморат қурдиргин. Иморатнинг тепаси осмонга, таги ерга тегмасин.Вазир:— Хўп, майли. Мен айтганларингизни бажараман. Лекин сиз ҳам қовоққа ўхшаган йўл-йўл очиқ сават тўқитинг. Мен ишлаётган жойга шу саватда суюқ ош солиб олиб боришсин, — дебди.Шунда давоми…

Қадим замонда бир подшо ўтган экан. Подшо ҳукм чиқаришда гуноҳкор ва гуноҳсизларни чек ташлаш йўли билан аниқлар экан. Гуноҳкор деб топилган одамни подшо ўз олдига чақириб бир қутини кўрсатар экан. Унинг ичида иккита қоғозга, бирига “ўлим”, иккинчисига эса “озодлик” деган давоми…

Бир бор экан, бир йўқ экан, ўтган замонда бир ака-ука бор экан. Акаси кунда эрталаб чиқиб кетиб, кечқурун қайтар экан. Укаси уйда қолар экан.Бир куни акаси кечқурун келганида укаси:— Ака, сиз ҳар куни эрта кетиб, кеч қайтасиз. Эртага ўзингиз билан давоми…

Кунлардан бир куни бир камбағал деҳқон бойга ғоз олиб келиб, эвазига бир оз жавдар сўрабди. Бой унга:— Сен билан етти кишимиз: мен, хотиним, икки ўғлим, икки қизим. Ҳаммамизга шу ғозни бўлиб бергин,— дебди.Шунда деҳқон ўйлаб туриб:— Сиз шу уйнинг бошлиғисиз, давоми…