To‘lqin Hayit. Odamning yaxshisi (hikoya)

Tut shoxlari chirsillab yonib, quyuq qora tutun tun qo‘yniga singiydi, uzoq-uzoqlardan goho otning pishqirib kishnagani, goho qo‘y-qo‘zilarning ma’rashi quloqqa chalinadi, yonginangizda chirildoqlar chirillab, yoshlik pallalarini, ajib tuyg‘ularni, issiq yoz oqshomlarini yodga soladi. Bunday paytlarda odam degani hardamxayol bo‘lib, o‘tgan zavqli davomi…

To‘lqin Hayit. Saboq (hikoya)

Katta-kichik archalar orasidan qorli cho‘qqilar ko‘zga tashlanadi. Tik kelgan quyosh oppoqqorlarni kumushday yarqiratadi. Oynadek silliq muzlar yorig‘idan oqayotgan zilol suv shildiraydi. Adir bag‘ridagi qizil, ko‘k va yashil tunuka tomli uylar mo‘rilaridan chiqayotgan tutun ko‘kka o‘rlaydi.Tog‘da o‘q tovushi eshitilib, aks-sado beradi. davomi…

To‘lqin Hayit. Oshiq (hikoya)

Qo‘shni qishloqdagi to‘ydan qaytgan Ochil bobo xufton namozidan so‘ng, boshini devorga tiraganicha:– Ko‘rgali husningni zoru mubtalo bo‘ldum sanga, – deya xirgoyi qilib qoldi.– Hay, chol, sizga nima bo‘ldi? Kul-pul bosib keldingizmi? Bu nima aljirash? Uyalmaysizmi? – dedi Hanifa kampir qirmizi davomi…

To‘lqin Hayit. Kampir osh (hikoya)

Hojar ona ayvon chekkasidagi taxta so‘rida muk tushgancha guruch tozalamoqda edi. Ichkari uydan chikqan o‘g‘li patila soch, ingichka mo‘ylovli Hosilmat:— Yana oshmi, momoshka! Qo‘ying, nima qilasiz… qizlar kuladi, — dedi javrab.— Tug‘ilgan kuningni eshitib, Asal dugonam bilan Mehrining tomog‘i tushadi, davomi…


Maqolalar mundarijasi