Shukur Xolmirzayev 1940 yil 24 martda Surxondaryo viloyati Boysun tumanida tug‘ilgan. O‘zbekiston xalq yozuvchisi (1991). Toshkent universitetining jurnalistika fakultetini tugatgan (1963). Dastlabki hikoya va ocherklari 1958 yildan nashr etila boshlagan. «Oq otli» (1962), «To‘lqinlar» (1963), «O‘n sakkizga kirmagan kim bor?» (1965) qissalari, shuningdek, yozuvchining shu davrda yozgan hikoyalari «Olis yulduzlar ostida» (1971), «Hayot abadiy» (1974), «Og‘ir tosh ko‘chsa…» (1980), «Yo‘llar, yo‘ldoshlar» (1984), «Bodom qishda gulladi» (1986), «Tog‘larga qor tushdi» (1987) tsingari to‘plamlaridan o‘rin olgan. «So‘nggi bekat» (1976), «Qil ko‘prik» (1984), «Yo‘lovchi» (1987), «Olabo‘ji» (1992), «Dinozavr» (1-kitob, 1996) kabi romanlar muallifi. «Qora kamar» (1987), «Ziyofat» (1990 yili sahnalashtirilgan) dramalari ham bor.Yozuvchi 2005 yil 29 centyabrda Toshkent shahrida vafot etgan.Hamza nomidagi Respublika Davlat mukofoti (1989) hamda «Mehnat shuhrati» (1999) ordeni bilan taqdirlangan.
Choyxonani bekitib qaytayotgan Qalandar aka ovchi o‘rtog‘i Hoshim akaning chorbog‘i yonidan o‘tayotib, uning baland darvozasi qiya ochiq ekanini ko‘rdi va yakka kift bo‘lib ichkariga kirdi. Oyoq uchida yurib, supaga yaqin bordi. Uy muyulishidan mo‘ralagan edi, oldiginasida, supurgi yonida g‘ujanak bo‘lib davomi…
(Voqeiy hikoya) Avgust oyining oxiri. Yozuvchi Safo Said bilan Boysun tog‘lariga safar qilib, Do‘g‘oba qishlog‘ining orqasidagi yantoqzorda adashib qoldik. Adashishga men sababchi bo‘ldim. Uch-to‘rt yildan beri u yerlarda bo‘lmagan edim. Yo‘l o‘zgarib ketgan ekan. Izimizga qaytdik.Oyog‘imiz ostida yong‘oq barglari g‘ijirlaydi. davomi…
Tog‘dan qaytib kelayotgan edik. Men, yana uchta oshnam. Hammamiz eshakdamiz. Ola Chopon qishlog‘iga kirdik. Odamlari yangi yerlarga ko‘chib ketib, uylari huvillab qolgan. Tomlari buzilib, yog‘ochlari ham tashib ketilgan. Mol o‘tmaydigan balandlikdagi devorlari ham nuragan, bog‘ ichidagi olma va tog‘olchalar esa davomi…
Er — Qismatulla ta’sirchan, sho‘x edi. Xotin — Hikmatoy sovuqqon, xotirjam ham andak qo‘polroq edi. Lekin ular bir-birini yaxshi ko‘rar, shuning uchun tabiatlaridagi bu har xillikni sezmas edilar, go‘yo ular shundoq tug‘ilganlaru shundoq bo‘lishlari lozim edi.Bir kuni bular bir ziyofatda davomi…
Maktabda yaxshi o‘qirdim. Sinfdoshlarim meni hurmat qilishar, muallimlarim: «Salom, Toshboyjon», deb so‘rashishar, qo‘shnilarimiz: «Yaxshi odam bo‘ladi», deyishardi. Lekin faqat bir kishi — tabiiyot muallimimiz — maktabimizning direktori Zokir O‘rinovich menga e’tiborsiz qarar, hech vaqt: «Salom, Toshboyjon» demas, hatto ro‘paralaridan chiqib, davomi…
Ovga borayotgan edim, havo aynidi. «Bahor havosi-da, bir sevalab o‘tar», deb ketaverdim. Biroq sal o‘tmay yomg‘ir shunday quyib berdiki, birpasda ust-boshim ho‘l bo‘lib, badanimga yopishib qoldi. Shunda, turgan yerimdan ikki yuz qadamcha narida jar va jarga tushaverishda ovchilar, yo‘lovchilar qo‘nib davomi…