Farhod Shirinni hech kutilmaganda qadrdon bog‘da uchratdi. Yonida shiringina qizaloq. Shunda mo‘jiza ro‘y berdi: bir lahzada qalbining tubiga ko‘mib tashlagan sirlari xayolida jonlandi, xotiralar ko‘z oldidan kino tasmasidek o‘ta boshladi. …Ular bir-birini universitet yotoqxonasida topishdi. Topganda ham bu uchrashuvdan roppa-rosa davomi…

Kun botardan esgan shamol bir parcha olachalpoq bulutni Beshbarmoqota cho‘qqilari tomon haydadi. Ko‘p o‘tmay tog‘ni qoplagan qalin tuman qishloq tomon o‘rladi. Odamlar g‘imirlab qolishdi. Soy bo‘yida o‘tlab yurgan qo‘y-qo‘zilar qo‘ralarga qamaldi.Katta ko‘chaning shundoq yoqasidagi uy oldida kursiga cho‘kib, taftsiz quyoshga davomi…

Kamol tegirmonchi mashinaga deb jamg‘argan pulini beligabog‘ladi-da, doim sochini ustara bilan qirdirib yuradigan taqir boshiga o‘n yillik quloqchinli malla telpagini bostirib, egniga eski charm kurtkasini kiydi va otini minib qo‘shni qishloqqa yo‘l oldi. …U anchadan beri do‘sti Safaralining «Volga»sini ko‘z davomi…

Xolmat qassob yolg‘iz odam. Tom ma’noda yolg‘iz. Yolg‘iz odamlar ikki toifaga bo‘linadi: birinchi toifasi yolg‘izlanib qolgan odamlar. Ular o‘ta qaysar bo‘ladilar. Odamlar ularning so‘zini qonun o‘rnida qabul qilishi kerakdek go‘yo. Bu to‘g‘rimi yo noto‘g‘rimi, ularga farqi yo‘q. Agar hammasi o‘zlari davomi…

Oq tulpor bulutlar uzra parvoz qilarmish. Ismat fermer yollaridan mahkam tutib, “chu, jonivor, chu!” deb baqirarmish. Ikki yonidan qanot o‘sib chiqqan tulpor yana va yana yuqoriga ko‘tarilarmish. Lekin shu payt qanotlari yo‘qolib, quyiga sho‘ng‘igan emish.“Chu, jonivor, chu” degancha uyg‘onib ketdi. davomi…