Har kungi odatimga ko‘ra, erta tongda ko‘chaga chiqdim. Subhidam sukunatidan dilim yayradi. Negadir hech kim ko‘rinmasdi. Ro‘paradagi to‘qqiz qavatli uydagilarni uyqu bosganmi, bironta derazada chiroq yo‘q, odam sharpasi sezilmaydi. Avtobus bekatiga kelsam, u yerda ham hech zog‘ yo‘q, it-mushuklar quvalashib davomi…

Ettinchi qavatda yashab turgan Sadir uyini sotdi-yu to‘qqizinchi qavatdagi Hikmatulla domlaning tinchi buzildi. U uy oldi-sotdisidan bezillab qolgan. Sotib olgan odam albatta ta’mir qiladi. Gulqog‘ozlarni ko‘chiradimi, devor bo‘yoqlarini qiradimi yoki eshikni ko‘chirib tashlab, eng so‘nggi, g‘aroyib qulflar o‘rnatilgan va temirdan davomi…

— Senga uylandimu, sho‘rim quridi, sho‘rim!— Baqirmang-e! Ilgaridan sho‘rpeshona edingiz o‘zi. Tag‘inam, sizni men odam qildim.— Vaysa-ya, vaysa!— Ha, noto‘g‘rimi? Hovli-joy u yoqda tursin, engil-boshingiz ham yo‘q edi. Mening sepim bilan odam bo‘lib yuribsiz.— Nima-nima? Sepingni uy-joyga ishlatganing ko‘zingga ko‘rinibdi-yu, davomi…

Osmon yorishib, tog‘ cho‘qqilari aniq ko‘rina boshlaganda tepalik yonbag‘ridagi yakkayu yagona uyda hayot kundalik iziga tushib ketdi. Sora xola odatdagidek uyning orqa tomonida yuztacha tovuqqa mo‘ljallangan katak tomon yo‘l oldi. Erta bilan birinchi qiladigan ishi shu: tovuqlarni katakdan chiqarib yuboradi, davomi…