Қўчқор Норқобил. Биз ҳам одаммиз (пьеса)

Қатнашувчилар:Жайрон бобо – чўпон. 80 ёшда. Гулсум момо – Жайрон бобонинг кампири.Эсонқул бобо – чўпоннинг ошнаси. 80 ёшда.Бутунвой – чўпоннинг тутинган ўғли. 35 ёшда.Сора – Бутунвойнинг севгилиси. 35 ёшда.Қулмирза – “Катта”нинг югурдаги. 40 ёшда.Тиловолди – чўпоннинг ўғли. 20 ёшда.Земфира – давоми…

Қўчқор Норқобил. Сув кўрмай этик ечма (саккиз саҳнали ҳангома)

Қатнашувчилар: 1. Чори учар – Чапани, ҳақиқатгўй, андак қитмир киши. 55-60 ёшда.2. Рўзихол – Чори учарнинг хотини. Эрига ҳамиша ҳадик билан қарайди.50-55 ёшда.3. Эшдавлат – Ўзига хос қайсар, бироқ содда киши. 35-40 ёшда.4. Йўлдошали – Чори учарнинг ўғли. Тижоратчи. – давоми…

Қўчқор Норқобил. Кичик остона (қайдлар)

САМОДИЛ Таътилда эдим. Университетда ишлайдиган файласуф дўстим қўнғироққилиб қолди: “Бугун очиқ дарс бўлади… Ватан туйғуси… Ватан мавзусида! Талабалар сени таклиф қилишаяпти”. (Шу ери ёлғон бўлди, талабалар эмас, ўзи таклиф қилаяпти…). У десам бу деди, ке, келмасанг бўлмайди, деб туриб олди. давоми…

Қўчқор Норқобил. Бир сават қизил атиргул (бадиа)

Ассалому алайкум, Низом ака!Феъл-атворингизга ярашиқ чўрткесарлик билан, эҳтимол, шундай дейишингиз мумкин: “Бу… ғалати бола экан. Газета орқали мактуб йўлламай, гапини ўзимга айтиб қўя қолса бўлмасмиди?”. Юзма-юз келганда кўп нарсаларни гаплашиб бўлмайди-да, ака. Айниқса, адабиёт ҳақида. Айниқса, қаршингдаги инсоннинг маҳоратига тан давоми…

Қўчқор Норқобил. Гулдурак момо (ҳикоя)

Игнага ип ўтказолмай қолганига анча бўлди. Кўз қурғур хиралашган. Ёш ҳам саксонга сабоқ бериб турибди. Лекин ўзи анча тетик. Овозини айтмайсиз, гулдурайди — гапни замбаракнинг ўқига боғлаб отади, тушган жойини ўпириб кетади. Қишлоқда катта-кичик уни гулдурак момо дейди. Ўзиям ўрганиб давоми…

Қўчқор Норқобил. Элакда сув турмайди (ҳикоя)

Ёмондан қоч-да қутул. Бўлмаса, ўл-да қутул! Кетай демайди. Ўтирибди. Ланжиллагани ланжиллаган.– Оғамбойим, ке энди, шугина – булбулнинг кўз ёшидай бир имзо… Сендан нима кетди?!Қони юзига тепиб чиқди. Нима қилсин? Бегона эмас: “Мен сени одам қилдим демасаям, Тошкентга сени мен олиб давоми…

Қўчқор Норқобил. Бу ерларда ҳаёт бошқача (ҳикоя)

Игнага ип ўтказолмай қолганига анча бўлди. Кўз қурғур хиралашган. Ёш ҳам саксонга сабоқ бериб турибди. Лекин ўзи анча тетик. Овозини айтмайсиз, гулдурайди – гапни замбаракнинг ўқига боғлаб отади, тушган жойини ўпириб кетади. Қишлоқда катта-кичик уни Гулдурак момо дейди. Ўзиям ўрганиб давоми…

Қўчқор Норқобил. Янги йил кечасида (ҳикоя)

У оёқ-қўли увишинқираб, лоҳас бўлиб уйғонди. Зил-замбил бошини базўр кўтариб, деворга орқа тиради. Тўшакда ўтирган кўйи ташқарига разм солди. Дала уйнинг биринчи қаватидаги хона деразасига қор учқунлари урилаяпти. Анчага довур деразадан кўз узмади. Нигоҳи илғаган ҳовли сатҳини, узун деворнинг тунука давоми…


Мақолалар мундарижаси