Safarga chiqsam, ertasi kuni onam hol-ahvol so‘rab, albatta, telefon qiladi. Bu gal ham shunday bo‘ldi. Biroq nima deyishni bilmay qoldim. Bo‘g‘zimga nimadir tiqildi. Go‘shakdan esa, “Voy, nima bo‘ldi senga, gapirsang-chi, bolam!” degan ovoz eshitilardi. “Zoya opa vafot etdi!” dedim ichimda. davomi…
Adirda o‘tlab yurgan mollarga Avaz qarab turadigan bo‘lgach, bolalar chuvillab tepalikka ko‘tarilishdi. Sobir beliga bog‘langan arqonni yechib, sarg‘aygan maysalar ustiga uzun qilib tashladi. Qolganlar mana shu o‘ziga xos start chizig‘iga yumalatib kelingan traktor balonlari ichiga Usmon bilan Eralining joylashib olishiga davomi…
Maqolalarda tilga olingan odamlarning o‘zlariga taqsimlansa ham yetmay qoladigan nusxada chop etiladigan nashrlarda o‘zi kabi unutishga mahkum etilgan tengdoshlaridan birontasining qachonlardir ko‘rilgan aloq-chaloq tushlari kabi dorilamon davrlarni qo‘msab aytilgan suhbatida yoki bugungi olatasir davrning shiddati ichida yo‘l chetida o‘tirgan tilanchichalik davomi…
May oyining boshlari. Ayni quyosh zabtiga ola boshlagan, hali bahor tugamagan bo‘lsa-da, yozning nafasi sezilib qolgan kunlar. Ishdan horib-charchab qaytayotgan Mazura yopgan non xarid qilish uchun bozor tomon qayrildi. To nonning pulini to‘lab bo‘lgunicha, nonchilarning orqa tarafi qator tizilgan rastalarning davomi…
O‘n olti qavatli binoning oynavand eshigidan kira-kira chap tomondagi plastmass devor bilan o‘ralgan ko‘chma xona tuynugidan keldi-ketdini kuzatayotgan militsioner bilan irimiga salom-alik qilib, o‘ngga burilgach, uch pog‘onali zinadan ko‘tarilib, sarg‘ish lift yoniga keldim. Chap tomonda marmar tusli yana ikkita lift davomi…
Xotini ertalabdan quloq-miyasini qoqib qo‘liga berdi. “Boraylik-a, boraylik…”, deb yebgina qo‘ydi, oxiri ko‘ndi: “Bo‘pti, tez qaytamiz…”. Yo‘lga tushdilar. Yo‘lda ehtiyotkorlik bilan aytilgan odobiy doira – mehmonda o‘zni tutmoq sabog‘idan ham bahramand bo‘ldi. “Muloyimgina muomalada bo‘ling, jilmayib o‘tiring. (Aslida bezraymasdan o‘tiring davomi…
(Ikkinchi jahon urushida bedarak yo‘qolgan amakim Shoyusuf Shomalikov va buvim Saodat Majidova xotiralariga bag‘ishlanadi) Allaqayerlardan eshitilayotgan nay navosi hushimni o‘g‘irlaydi… yurak allanechuk o‘zligini yo‘qotadi. Nay navosi… bu dunyoga kelarda quvonch, so‘nggi yo‘lga ketarda ko‘z yosh bo‘lib eshitiladi menga… Aro yo‘lda-chi?.. davomi…
Ammam Mahbuda Nuriddinxon qizi xotirasiga Kechagina bahorning nafasi ufurib turgan tabiat yana qovoq-tumshug‘ini osiltirib oldi. Oqshomga yaqin jimirlab yog‘a boshlagan yomg‘ir qorga aylandi. Tuni bilan yog‘ib chiqqan qor tongda tinib, izg‘irin shamol butun borliqni zabtiga oldi. Sobir molxonaga boradigan yo‘lning davomi…
Ag‘daramiz! “Men zo‘rman!” – dedi raqibning ko‘zlari. “Zo‘r bo‘lmasang menga poy bo‘larmiding?” – past kelmadi Rustam. “Yo‘q, men sendan zo‘rroqman!” – tepadan keldi raqib va birin-ketin qo‘shaloq zarbalar berdi. “O‘-ho‘… Ha, tuzuk… lekin baribir sa-al xomroq-da…” – Rustam qo‘lqoplarini qalqon davomi…
Bu – “Zaynul-arab”, ya’ni “Arab ziynati” deb nom olgan, toza ruhi qora yer zulmatidan samo sari nurday otilgan go‘zal Robiya hamda Afrosiyob botiri Bektosh qissasidir. Shuningdek, insonlar din uchun emas, din insonlar baxt-saodati uchunligining ibratli, huzunli rivoyatidir. Robiya go‘zalligini ta’rif davomi…