Nosir Fozilov. Mulla Shukur (esse)

1958 yilning bahor kunlaridan birida kamina ishga kelsam, shundoqqina eshik oldidagi kursida xipchadan kelgan, qoshlari kamon, ko‘zlari tiyrak bir yigitcha o‘tiribdi. U o‘rnidan turib, salom bergan bo‘ldi. Tovushi chiqdimi, chiqmadimi, bilmay qoldim. “Vaaleykum…” dedim-u, joyimga borib o‘tirdim. Boshqa xodimlar ham davomi…


Maqolalar mundarijasi