Нодирабегим Иброҳимова. Мен, дадам ва Альцгеймер (ҳикоя)

Алоис Альцгеймер. Нейропатологиянинг отаси. Инсоннинг мия фаолияти сўниши, яъни ўз исми билан аталадиган касалликни кашф қилган, ўрганган олим. Мен унинг исмини сўнгги йилларда тез-тез тилга оламан. Бу сўз менга анча яқин бўлиб қолган. Альц­геймер эллик бир ёшида ўлган. Юраги сабабли. давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Ёзувчи (ҳикоя)

Бир марта юрак хуружини енгиб ўтган ёзувчини авайлашарди, аммо у саратоннинг қоқ ўртасида саратондан вафот этди. Ўшанда касалхонада унинг ёнида ҳамширадан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Ҳамшира ҳартугул, адибни танир, ҳикояларини ўқиган, шу сабабдан бошқа беморлардан кўра унинг ёнида кўпроқ давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Ёнаётган юрак (ҳикоя)

Оддий ва зерикарли кунларнинг бирида диққинафас офисга Малика кириб келди. Унинг елкаларини ёпиб турган камалакранг ҳарир шарф, қулоғига қистириб олган настарин, лабидан қўнган ним табассум тушкунлик руҳидаги кулранг хонада майин шаббода каби елди. Бу ҳиссиётни кимдир сезди, кимдир пайқамади. Кўксига урилган баҳорий эпкинни давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Ёмғир остида (ҳикоя)

Дарсдан шошиб чиқдим. “Ана холос”, – деб юбордим ёмғир аёвcиз қуяётганини кўриб. Аксига олиб, бугун бир кўргазма ташкилотчилари билан суҳбат уюштиришим керак эди. Шундай ёмғирда бориш шартмикан-а? Бугун бормай қўяверсам-чи? Йўқ, эртанги дарсга бирор “нарса” тайёр бўлиши керак! Мени фик­римдан давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Тилла балдоқ (ҳикоя)

– Ўғил кўрсам, тилла зирак олиб берасиз-а? – эркаланиб сўради Зулайҳо эридан. – Шунча зиракларинг бор-ку… Ҳа, майли, агар боламиз менга ўхшаса, олиб берганим бўлсин! – Тўйларига уч йил тўлиб, хотини ниҳоят биринчи фарзандига ҳомиладор бўлганини эшитган Акбар ҳам эриб давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Азон (ҳикоя)

Аэропорт гавжум. Ҳамма қаёққадир шошади. Тит­роқ қўллари билан ҳассасини тутганича, хира тортган кўзларини одамларга тикиб ўтирган бу чол билан ҳеч кимнинг иши йўқ эди. Баъзи кўнгли бўшлар эса унинг ёнидан ўтаётиб чақа ташлаб кетишар, лекин чол тангаларга қараб ҳам қўймасди. давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Муҳаббат ва савдо (ҳикоя)

– Шу чиройинг билан ҳар қандай шаҳзодани олдингда тиз чўктириб, умр бўйи тиллага кўмилиб яшайсан, – дейишарди дугоналари унга ҳавас ила боқиб. – Бу чиройинг ҳали сенга бахтсизлик келтирмасайди, – дейишарди дугоналари унга ачиниш билан қараб. Жамила эса бу гапларга давоми…

Нодирабегим Иброҳимова. Оқ девор (ҳикоя)

Дарсдан шошиб чиқдим. Ана холос, ёмғир беаёв қуйяпти-ку. Аксига олиб бугун бир кўргазма ташкилотчилари билан суҳбат уюштирмоқчи эдим. Шундай ёмғирда бориш шартмикан-а? Ё бугун бормай қўяверсаммикин? Йўқ, эртанги дарсга бирор нима тайёрлашим керак! Фикрларимга қарши чиққандай ёмғир ҳам савалаб қуярди. давоми…


Мақолалар мундарижаси