Наби Жалолиддин. Шунчаки ватанпарвар (ҳикоя)

Унинг исм-шарифи айтилиши ҳамоно бир сесканиб тушди. Ўрнидан тураркан, юрак уриши тезлашиб, оёқларидан мадор кетгандай туюлди. Шусиз ҳам муҳташам саройнинг салобати босиб, ҳаяжон оғушида сархуш ўтирганди. Энди эса вужудида титроқ уйғонди. Йўқ, ўзини қўлга олиши керак. Президент қошига боряпти, ахир. давоми…

Наби Жалолиддин. Ўқилмаган китоб (ҳикоя)

Мардикор бозоридан эрта қайтди. Гузардан иккита нон олди. Рандаланмаган, дағал тахта дарвозанинг осма қулфини очишга бироз қийнал­­ди – занглабди. Ҳалқаси шарақлади, ошиқ-мошиғи ғийтиллади… Тор саҳнни ўт босган, олди айвонли икки хонали уйга элтувчи қадамлар изидан ҳосил бўлган майсасиз йўлак сўқмоққа ўхшайди. давоми…

Наби Жалолиддин. Чувалчанг ёққан кеча (ҳикоя)

Эшикдан кирди-ю ҳаракатларидан ўзини ҳушёр кўрсатишга уринаётгани сезилди. – Ёмғир ёғади шекилли. Шамол бўляпти, – деди ёмғирдан қочиб, панага ўтгандай елкаларини силтаб. – Яхши ўтирибсизларми? Дераза ойнаси басма-бас тиқирлаб, тирқишидан шамол уфургандай бўлди. Онасининг ёнига чўкиб, болишга ёнбошлади. Хаёлидан ушбу давоми…

Наби Жалолиддин. Fассол (ҳикоя)

Эшикни эллик ёшлардаги аёл очди. Турмагини бўшроқ танғиганмиди ёки уйдалиги учун парво қилмаганми, қулоқлари устидаги соч толалари тўзғиган. Эгнида танасини ярашмайроқ сирган гулли халат. Келгувчиларга бошдан-оёқ разм солгач, ҳаловатини йўқотишни истамаётгандек боқди. – Келинглар… – деди чап қўлида халатининг ёқасини давоми…

Наби Жалолиддин. Мажнун (қисса)

– Маши скалад, Сервисбой, – деди дўкончи қинғир-қийшиқ тахталардан қилинган беўхшов эшикни ғийқиллатиб очиб, ичкари кираркан. – Анови лаш-лушларни бир томонга тахлаб, тагини тозалаб берасиз. Хизмат ҳақи нақд – уч минг.Сервисбой ҳеч нарса демади. Паришон кўзларини ғалати пирпиратиб қўйди-да, ишга давоми…

Наби Жалолиддин. Тўрт томон қибла (ҳикоя)

Ёзувчи Баҳодир Мурод Алига бағишлайман. Шом намозини тугатгач, “Ё Оллоҳ!” дея қийналиб ўрнидан турди. Жойнамози — чакмонини ердан олиб, базўр қоқди-да, “Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм” деб кийди…Осмоннинг қонталаш чети қимтилаётган лаб каби кичрайиб боради. Осмонга туташиб кетган адоғсиз даштнинг ўт-ўланлари қизғиш давоми…

Наби Жалолиддин. Даюс (ҳикоя)

Уч-тўрт тўрғам суви қочган уй нонию яримта булка билан нонушта қилишди. Нонни асосан болалари еди, хотини эса номигагина татиниб ўтирди. У бўлса, бир пиёла чой ичди, холос. Болаларининг иккитаси мол боққани, яна бири ўт қилгани чиқиб кетишган, хотини булканинг ушоғи давоми…

Наби Жалолиддин. Бекат (ҳикоя)

Бекат. Устида мовий гумбази бор. Ихчам шийпончасининг икки томонида биттдана жимжимадор кичкина дўкон. Ўнг томондагиси ҳозир берк. Чапдагиси эса очиқ. Пештахталари анвойи ширинлигу тамакиларга тўла. У ердан сўзларини тушуниб бўлмас замонавий қўшиқ таралади. Дўкон ичида ўтирган, бошига қимматбаҳо телпак кийган давоми…

Наби Жалолиддин. Интибоҳ (ҳикоя)

Муқаддима У ўз аҳволини англамасди. Кунларини сархушдай ўтказар, не юмуш ила банд бўлмасин, ўша ишни қилаётганлигини сезиб турса-да, ўзи бошқа бир маъволарда кезиб юргандай… Шу туриши, юриши, юмуши, сўзи ва ҳатто ютаётган нафаси омонатдай эди. Бағрида таърифсиз бир соғинч бино давоми…


Мақолалар мундарижаси