Muhammad Salom. Tabiat ohi (hikoya)

Husniya eshikni ochdiyu dimog‘iga urilgan tanish hidni tuyib jilmaydi: «Palov! Nechuk, menga aytishmovdi-ku?» Ochig‘i, Husniya palovni unchalik xush ko‘rmaydi. Oshqozoni bois o‘zini ham, atrofidagilarni ham shunga ishontirishga urinadi. Ayniqsa o‘zi pishirgan oshdan ishtaha bilan yeyolmaydi: hididan «to‘yadimi», shosha-pisha tayyorlab, maromiga davomi…

Muhammad Salom. O‘zganing dilbandi (hikoya)

-Huu otasi, turing, turaqoling endi… Olisdan taralganday mayin ovozni Otasi go‘yo eshitmas, ko‘rpaga burkangancha qimirlamay yotardi. Shunda ovoz egasi “qasr”ga oyoq tomondan qo‘l uzatib, ko‘rpani silkitdi: -Turing, otasi, keliniz choyga chorlayapti, kelin qo‘lidan choy ichmaysizmi, otasi?-A?.. Kelin… – otasi avval qo‘zg‘aldi, so‘ng davomi…

Muhammad Salom. Muhoraba (hikoya)

Katta xo‘jalik daftari hamda A shaklidagi o‘lchagich — hachcha ko‘targan Hamroyev bir necha kishini ergashtirgancha, Xolmurodlarning uyi yoniga, o‘ng yonidagi sayxonlikka kelib to‘xtadi. Atrofga qarab olib, Sayfi muallimga nimalardir degan edi, muallim yayrab kuldi. Darcha-eshik biqinidagi chorioyada gazeta o‘qib o‘tirgan davomi…

Muhammad Salom. Qarz (hikoya)

Hayit aka ishdan horib, hafsalasiz qaytdi. Ish og‘ir emas, ammo yolgon va’dalar uni charchatib, asabiylashtirdi. Shunga qaramay, o‘zini bosiq tutib, tiliga erk bermadi, dardini ichiga yutdi: «Keyingi safar uch oylik maoshni qo‘shib olaman, bir talay bo‘ladi», deya o‘zini ovuntirdi. Faqat davomi…


Maqolalar mundarijasi