Mirkarim Osim. Nur va zulmat (qissa)

1. JAHON OTIN Yo‘lning ikki tomonndagi qator teraklarga qo‘nib olgan zarg‘aldoqlar saroy soqchilaridek o‘qtin-o‘qtin bir-birlarshsh chaqirib, qandaydir noxush ahvoldan xabardor qilayotgandek edilar.Kechki payt. Daraxtlarning soyasi uzunlashib, boqqa salqin tushgan. Zarbof, parcha, shoyi to‘n kiygan saroy amaldorlari, beklar gerdayib, bog‘ o‘rtasidagi davomi…

Mirkarim Osim. To‘maris (qissa)

Cho‘l bahor kelinchagi oyog‘i ostiga chechaklar bilan bezalgan yashil poyandozini yoyib tashlagan. To‘rg‘aylar havoda pirillab ko‘klamga madhiya o‘qimoqda. Rango-rang kapalaklar chechaklarning xushbo‘y hididan mast. Allaqanday uzun oyoqli qushlar o‘tlar orasida dumlarini likillatib, katta-katta bosib yuradi, toshbaqalar burishib ketgan xunuk bo‘yinlarini davomi…

Mirkarim Osim. Sandiq soat (hikoya)

Navoiyning kitoblari ko‘payib ketgandan keyin ularni tartibda saqlash uchun bir kitobdor kerak bo‘lib qoldi. Unga Muhammad naqqosh degan bir kishini tavsiya qildilar.Muhammad naqqoshning qo‘lidan kelmaydigan ish yo‘q edi. U tosh va yog‘ochga o‘yib naqsh solar, chilangarlik, duradgorlik, muqovasozlik va hokazolarni davomi…


Maqolalar mundarijasi