Лобар Рустамова. Соғинч (ҳикоя)

– Акмал Умирович, сизни бир киши сўраяпти.– Ким экан? – деди стол устидаги тугмачани босиб.– Дўстиман, қишлоқдан келдим деяптила…“Оббо, бирортаси боламни институтга жойлашга ёрдам бер деб келган кўринади”, – дея ўйлади. Ногоҳ ўтган йили ҳамқишлоғи Аюбнинг қизини ўқишга киритиш учун давоми…

Лобархон Рустамова. Дўст (ҳикоя)

— Акмалвой, ҳой, Акмалвой. Дўстим, бормисан?Ҳали жавоб қилиб улгурмай, дарвозахонадан ҳатлаб улгурган Машрабжонни кўриб, Каримахоннинг энсаси қотди. Ичида: “Тавба, кутиб турса бўлмасмикан?”— дея ранжиди.— Келин, яхшимисизлар? Соғ-саломат юрибсизларми? Болалар қалай? Қачондан бери кўз тутаман, дўстим эшигимдан кириб келар деб. Йўқ, давоми…


Мақолалар мундарижаси