Latif Mahmudov. Mehr qolur… (hikoya)

Qumri xolaning echkisi podadan qaytmadi. Adashganmi, oyog‘i lat yeb yo‘lda yotib qolganmi – xudo biladi. Peshonasi kaftdekina qashqali sog‘in echki edi; tovoqdagi qaymog‘iga non botirib bamisoli nisholda yerdingiz, qatig‘ini xurmachadan pichoqda kesib olardingiz. Shundoq zotli to‘satdan g‘oyib bo‘lsa! Sovuq xabardan davomi…

Latif Mahmudov. Nok (hikoya)

Bu yerga kelganimizga uch-to‘rt oy bo‘ldi. Men ham, oyim bilan dadam ham yangi uyga, qo‘ni-qo‘shnilarga allaqachon o‘rganib ketdik. Biroq buvim esa, xuddi biron narsani yo‘qotib qo‘ygan odamdek, turib-turib eski hovlini qo‘msab qoladi-yu o‘zini qo‘ygani joy topolmay:— Hoy, bolam, — deydi davomi…


Maqolalar mundarijasi