Komil Avaz. To‘piq (hikoya)

Eski o‘tindan sassiq tutun chiqadi… Odam qariganidan keyin o‘tin-da. Sapo sirp shu haqda o‘yladiyu xayollari ostin-ustun bo‘lib ketdi. Eski o‘tin… Eh, qanday zabardast yigit edi-ya, bugun bo‘lsa uy gumrosi, bitta gap ko‘p, yarimtasi ortiqcha, sal narsaga sevinadi, sal narsaga qahr davomi…

Komil Avaz. Qaytar dunyo (hikoya)

Zarnigor qancha jon kuydirmasin, Isfandiyor jahlidan tushmadi. Shu kunlari uning miyasida bittagina o‘y charx uradi, o‘g‘ri mushukdan o‘ch olish — na kunduzi halovati bor, na kechasi. O‘ziyam bir narsaga ahd qilsa, biryoqli qilmaguncha tinchimaydi. Zarnigor erining maydachiligidan kuyib, biror kimga davomi…

Komil Avaz. Qorako‘z (hikoya)

Qorako‘z bilan tanishgan odam uning ko‘ziga qaraydi. Buni Qorako‘z biladi va xiyol kulimsirab, «Ko‘zingiz qora bo‘lmasayam, ismingiz Qorako‘zligi ajab ekan, deya o‘ylayapsiz-a», deganday qiymirib qaraydi. U ko‘zining qoramtir ko‘kishligi sababini yaxshi biladi. Maktabni bitirib, Toshkentga o‘qishga kelgan kunlari ba’zi kursdosh davomi…


Maqolalar mundarijasi