Jasur Kengboyev — 1985 yil 19 noyabrda Qashqadaryo viloyati Chiroqchi tumanidagi Ko‘kdala qishlog‘ida tug‘ilgan. O‘zbekiston Davlat jahon tillari universiteti xalqaro jurnalistika fakultetini tamomlagan (2007 yil). «Iste’dod maktabi» VII respublika yosh ijodkorlar seminari ishtirokchisi. O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasining a’zosi. “Ko‘hna belbog‘” (2016 yil), “Yurakning bir cheti” (2019 yil), “O‘zbekning qarzi” (2021 yil) nomli kitoblari chop etilgan.
Osmon yig‘lamay, yer kulmas. Maqol Inson o‘ziga aziz bilgan narsalarni barbod qilishga moyil bo‘ladi. Eski-tuski buyumlar, keraksiz jihozlar, sarg‘ayib ketgan taxlam-taxlam gazeta-jurnallar, bag‘ri qon qoralamalarini to‘plab, ko‘hnachilarga topshirishga ahd qildi. Qog‘ozlarni saralayotib, talabalik paytida tutgan bir qora jildli yondaftarga nigohi davomi…
yoxud tengdoshlarga tasalli Qaysi asrda yashayotganimizni unutmagan holda, bugun oldimizda xuddi so‘yloq tishlarini g‘ichirlatib qayrab, so‘lagini oqizib o‘ljasini kutayotgan bo‘ri misoli pistirmada turgan muqarrar bir fojia haqida so‘z ochishga ahd qildim. Adabiyotda ham fojia bo‘ladimi, dersiz. Bo‘lar ekan, qadrdon, bo‘lar davomi…
Yo yetarman maqsadimning cho‘qqisiga oxiri… Ibn Sino Men hayotda hali ham shunday odamlar borligini birovdan eshitganimda, ishonmas edim. O‘zim ko‘rib, gaplarini qulog‘im bilan eshitgach, bandasi fe’li, a’moli, qat’iyatiyu birso‘zligiga umr bo‘yi sobit tura olishiga ishonch hosil qildim. Undagi yovvoyi bir davomi…
To‘ra buvaning ta’ziyasiga to‘plangan izdihom orasiga sal kechikib qo‘shilgan odamga hamma ajabsinib qaradi. – Qarang, Hodi qorinning bolasi keldi, – dedi yonimizda kimdir. – Buginaning ham qorni qappayib, oyog‘i alchanglab, labi osilib, qo‘li qorniga yetmay qolibdi-ku, – dedi Temir domla. davomi…
Ishxonadan ahmoqona topshiriq oldim. Bugunoq kechki poyezdda poytaxtdan Buxoroga yo‘l olib, uch kunlik ishni bir sutkada bitirib qaytishim kerak emish. Kupega chiqqanimda ikki ishi – cho‘zinchoq yuzli, qorachadan kelgan, soch-soqoli o‘sgan, sertuk bir odam, uning yonida, qahraton bo‘lishiga qaramay, yupungina davomi…
To‘qsonbosdi mahali edi. Tilovning baytal chopib bo‘lsa-da, poyga olaman, deb karillab yurgan paytlari. Bo‘sag‘adagi ola po‘stakning ustida “xur-xur” uxlab yotgan mushuk yoniga tushgan choponning shovuriga uyg‘ondi; ko‘zini erinibgina ochdi, cho‘zilib kerishdi, old oyog‘i bilan yuzini yuvdi. – Pisht-ey! – dedi davomi…
I Qizg‘aldoq issig‘i etni kuydirdi. Kun tikkaga keldi. Bu mahal uch otliq adir adog‘idagi qishloqqa horib kirib kelmoqda edi. Havo dim, xuddi jaziramada oynalari ochilmaydigan avtobusda ketayotganday his qiladi odam o‘zini. Burun kataklari kengayib-torayib nafas olayotgan otlar uzun-qisqa kishnab qo‘yadi. davomi…
U nihoyat oradan shuncha yil o‘tib qalbiga yana bostirib kirib keldi… Xonasida muk tushib, boshini qog‘ozdan uzmay ishlab o‘tirgan Orziqul eshigi ohista taqillab, sekin ochilganini, undan tim qora sochli chehra qarab turganini ham payqamadi. O‘qiyotganidan ko‘zini uzmadi. Kelmish qorasoch uzun-uzun davomi…
– Assalomu alaykum, Malika opa! Yaxshimisiz? Bozor aylanaverib, sillasi quriyozgan Malika shoshib u yoq-bu yoqqa qaradi. Bir ayol unga tikilib turardi. “Menga gapiryaptimi yo boshqa birovgami?” deb o‘yladi-da, jim turaverdi. Notanish ayol unga qarab yana salom berdi. Bu safar u davomi…
«Bugun dunyodagi eng «keksa» it yigirma olti yoshida vafot etdi…»Derazasi janubga qaragan pastqam tomi oldida, kundaga choponini to‘shab, o‘ng qo‘lini manglayiga tiragancha, kovushining uchiga tikilib, oftobro‘yada toblanibgina o‘tirgan Yetmishev ayvonda osig‘liq radioga yarq etib qaradi. Miyig‘ida kuldi. «Obbo, xumpar-ey! «Vafot davomi…