Isomiddin Po‘latov. Chol (hikoya)

Qashshoqlikka toqatim yo‘q. Qashshoq odamni ko‘rsam ichim ezilib ketadi. Yordam bersam deyman-u bunga qurbim yetishiga shubham bor. Avvaliga, birda yarim nochor odamlarning suhbatini tinglab, ta’sirlanib ham ko‘rdim. Qarasam, olchoqqa, safsatabozga aylanib qolayotgandekman. Axir o‘ylang, suhbatdoshingiz bor dardini aytib bersa-yu siz davomi…


Maqolalar mundarijasi