Husniya Pardayeva. Mahrumiyat (hikoya)

Ishdan qaytayotganimda tezroq uyimga yetib, farzandlarimni bag‘rimga bosgim keladi. Ularning beg‘ubor chehrasini ko‘rishim bilan charchoqlarim tarqalib ketishini o‘ylab, yuragim orziqadi.Shu payt qarshimdan kelayotgan bir erkak e’tiborimni tortdi.— Men baxtliman! Men dunyoda hammadan ko‘ra baxtliman!  — dedi birdan erkak telbanamo kulib.Miyamga davomi…

Husniya Pardayeva. Burgutning so‘nggi parvozi (hikoya)

Quyosh eng avval kengliklar bo‘ylab yastangan adirlarga, ko‘ksini qalqon etib, himoyaga chog‘langan tog‘larga nurini sochadi. So‘ngra qirdagi pastqam loysuvoq uylarga muruvvatini ulashadi. Tog‘liklar hammadan oldin quyoshning marhamatiga molik bo‘lishadi. Shundanmi ular tog‘dek alp qomat, quyoshdek bag‘rikeng kishilar.Tong yorishib, quyosh himmatini davomi…

Husniya Pardayeva. Najot farishtalarining sabog‘i (hikoya)

Xayrullaning kechasi ko‘rgan tushidan yuragi g‘ashlandi. Singlisi ikkisining bolaligi emish. Uning qo‘llari doka bilan bog‘lab qo‘yilgan, o‘zi esa tinmay “akajon, qo‘llarimni kesishmoqchi, rozi bo‘lmang” deb zorlanarmish. Ko‘rgan tushidan tashvishlanib, kuyovining qo‘l telefoniga qo‘ng‘iroq qilib ko‘rdi. Kuyovidan “Yaxshi yuribmiz, shukr, “ davomi…


Maqolalar mundarijasi