Faxriddin Sodiq. Mung (novella)

Bu qizning ko‘zlaridagi birgina ifoda yigitlarning ming bir kechinmalariga sabab edi. Balki yigitlar undan pinhona ko‘z uzolmay qolishlarining sababini sevgi deb bilishardi. Hamma o‘z-o‘zicha, ammo nigohdagi nozik xol muqim va yakto edi.Qizning ko‘zlarida mung bor edi, uning bor-yo‘q chiroyi, alpqomat davomi…

Faxriddin Sodiq. Bola (hikoya)

Ona kenjasini – endigina to‘rt yoshdan oshgan bolani yana tog‘asinikiga jo‘natib yubordi. Tog‘asining uyi uzoq emas – bir chaqirim ham chiqmaydi. Qishloq joy emasmi, bola kichik bo‘lsa-da, yaqin atrofni besh qo‘ldek biladi, tog‘asining uyi ham shunday tanish. Bolaning bu yerda davomi…

Faxriddin Sodiq. Tasavvur (hikoya)

Buvisi nevarasiga aytayotgan navbatdagi matalini tugatayapti:— … Shunday qilib, elning og‘zida gap qopti: kuchuk, egamning bolalari ko‘p bo‘lsin, har biri bir burdadan non bersayam, qornim to‘yadi, der ekan. Mushuk bo‘lsa, qaniydi, egamning bolalari yo‘q bo‘lsa, borlariyam tezroq o‘lib qolsaydi, ular davomi…

Faxriddin Sodiq. Yaxshi odam (hikoya)

Havo ochiq. Harir pardalar ortidan tushgan quyosh nuri e’tibor bilan qaragan kishiga betakror mo‘jiza bo‘lib ko‘rinadi. Xonadagilar esa bunday mo‘jiza haqida o‘ylashmaydi ham — tabiatdagi tabiiylik shunday.— Keling, keling bobo. Marhamat, choydan iching.— Rahmat, rahmat, bolam.— Choydan iching, bobo, ish davomi…


Maqolalar mundarijasi