Фарид Усмон. Мени сев (ҳикоя)

Ўша кун ёдимда. Куз  эди. Ёмғир шориллатиб қуярди. Ёмғиркўш остида иккимиз бошларимизни бир  биримизга суяб асфалтда оқаётган ёмғир сувларига тикилганча тек  қотган эдик. Майин, совуқ ҳаво гўё  иккимизни бир-биримизга чирмар эди. Оёқларимиз тиззаларимизгача хўл  бўлсада вужудларимизда олов ёнарди. Нафис крепдешин давоми…

Фарид Усмон. Ғилдиракли уй (ҳикоя)

Бир замонлар тоғ ва водий туташган жойдаги кўркам қишлоқда бир деҳқон яшаркан. У пастдаккина, кўримсиз гувалакдан қилинган айвони йўқ уйчасида хотини-ю болалари билан умр кечираркан. Деҳқон бўш қолган пайтларида кўчага чиқиб супачада ўтиришни, ўткан-кетган билан лақиллашни қиш кунларини шундай ўтказишни давоми…


Мақолалар мундарижаси