Дилором Дилхоҳ. Олтин тулпор (ҳикоя)

Тошқўрғон тошли қўрғон эди, Қодир Оллоҳ, сангтарош дунё тоғларни тарашлаб сумбат берган бўлса, Тошқўрғоннинг тоши одам қўли билан тарашланиб бино қилинганди. Аммо, у тошдан бино бўлган бўлса ҳам тўзим билмади, бир оти Бойқўрғон бўлса-да, фақирга ҳам насиб қилмади. Замоннинг зайли давоми…

Дилором Дилхоҳ. Тўлғоной (ҳикоя)

Ўтов гуллади… Шу ўтовга Тўлғоной келин бўлиб тушди. Осмонда ой қўтонлади…Ой ўзига ўтов тикиб атрофи айлана оқ гардиш – нур билан ўралди: айлана ўтовда келин, айлана гардишда ой қолди. Ойнинг-ку белгиси элга аён, шу ой ёғин ёғмайди. Аммо Тўлғоной бирам давоми…

Дилором Дилхоҳ. Куюктут (ҳикоя)

Очликнинг азоби тутди, ҳар ким қўли-қўнжига илашганини ютди. Аввал кўкка етдик деб кўкарганнинг барисини ейишди, кейин, селдрбош ҳам қуриб қоп­ти, энди ўлмаймиз, дейишди. Шунда ҳам арпа кап­лаб қанча одам шишиб ўлди. Тирик қолгани буғдой пишиғига етган бўлди.Эрман деганнинг бари урушда, давоми…


Мақолалар мундарижаси