Dilmurod Sodiqov. Iztirob (hikoya)

Yozni sanatoriyda o‘tkazdim. Birinchi hafta ikki kishilik torkunjak xonada toza zerikdim. Ustiga-ustak atrofimdagilarning bari qariyalar – ular bilan nimaniyam gaplashardim. “Bundan ko‘ra uyda, oyoqni cho‘zib o‘tirganim yaxshi edi”, degan xayolga bordim. Nachora, davolanishim kerak. Biroq, vaqt o‘tgan sayin ko‘nglim suhbatdosh davomi…

Dilmurod Sodiqov. Baliq bola (hikoya)

Ko‘chadan jarchining janozaga chaqirgan tovushi keldi. Marhum kim — eshitolmadim, chaqiriq traktorning bo‘g‘iq ovozi bilan qorishib ketgandi. Shunisi ham ma’qul, marhumning kimligini bilsam uch-to‘rt kun behuzur, ko‘nglim buzilib yuraman. To‘g‘ri, bugun bo‘lmasa ertaga eshitaman, lekin inson qayg‘udan bir daqiqa bo‘lsin davomi…


Maqolalar mundarijasi