Aziz Norqulov. Ota uy (badia)

…Tinchgina shaharda yuruvdim, qishloqni qo‘msab uyga otlandim. Hovli torlik qilib, toqqa yo‘l oldim. Mana oxiri kelganim – «keng» yerda o‘tiribman, butun dunyoni kaftdagidek ko‘rib. Odamzot qiziq, issiqqa ham sovuqqa ham, uzoqqa ham, yaqinga ham chidamaydi. Ishga ketayotsam qishloqdan zo‘rg‘a, o‘z-o‘zimni davomi…

Aziz Norqulov. Toshdevor va antenna (hajviya)

Uydagilarni sog‘insam yoki cho‘ntakda shamol aylanib qolsa, dadamning qo‘l telefonlariga qo‘ng‘iroq qilaman. U yoqdan chiroyli ovoz eshitiladi: “Telefon xizmat ko‘rsatish doirasidan tashqarida.”. Ie, har gal shu, keyingi paytlarda dadam ham…Shunday deymanu qishlog‘imizda qo‘l telefonlarining antennasi birovga tutqich bermasligini yaxshi bilaman. davomi…

Aziz Norqulov. Aybsiz xotinning «aybi» (hajviya)

Qishloq odamlarining samimiyligi, soddaligidan ko‘ngling yayraydi. Turli-tuman hangomalarni o‘zlaridan eshitsangiz, «ichagingiz uzilishi» tayin. Tildan-tilga ko‘chib yuradigan bu latifnamo gaplardan sizlarni ham bahramand qilgim keldi. Ukasi bilan qattiq janjallashib qolgan Rashid buvaning achchig‘i chiqdi. — Ha, senimi, melisaga berib rosa yugurtirmasam, davomi…


Maqolalar mundarijasi