Анвар Обиджон Фарғона вилояти Олтиариқ туманининг Полосон қишлоғида 1947 йилнинг 25 январида хизматчи оиласида туғилган.
1964 йилда ўрта мактабни тугатгач, Самарқанд молия техникумида, 1969-1971 йилларда жамоа хўжалигида ҳисобчи, клуб мудири, туман газетаси, вилоят радиосида турли вазифаларни бажарди, Тошкент Давлат университетининг журналистика факултетини сиртдан тамомлади.
1981 йилдан бошлаб у Тошкентга кўчиб келиб, «Ёш гвардия» нашриётида, «Ёш куч», «Муштум» журналларида ишлади. «Чўлпон» нашриётида бош муҳаррир бўлиб ишлаган.
Анвар Обиджон болалар адабиётига дастлаб «Она Ер», «Баҳромнинг ҳикоялари» тўпламлари орқали шоир сифатида кириб келди ва мавжуд ижодий анъаналардан фойдаланган ҳолда ўзига хос йўл танлади.«Булбулнинг чўпчаклари», «Ғалати мактублар», «Кумуш уй», «Гурунгдаги гаплар», «Ажойибхона», «Ўзимизнинг ансамбл», «Игналарим чиройли», «Менинг коллекциям», «Ширин сўйлар жажживойлар», «Каламушлар кемаси», «Сиз эшитмаган қўшиқлар», «Далалардан болаларга», «Осмондан тушган созанда» туркум шеърлари фикримизга далилдир.Унинг «Она ер» (1974), «Масхарабоз бола» (1980), «Оловжон ва унинг дўстлари» (1983), «Баҳромнинг ҳикоялари» (1984), «Эй, ёруғ дунё» (1983), «Кетмагил» (1985), «Безгакшамол» (1985), «Жуда қизиқ воқеа» (1987), «Олтин юракли автобола» (1988), «Даҳшатли Мешполвон» (1990) каби шеърий, насрий китоблари чоп этилди.
Булардан ташқари, адибнинг «Қўнғироқли ёлғончи», «Паҳлавоннинг ўғирланиши» Анвар Обиджон сўнгги йилларда «Рамазон ва Гулмат ҳангомаси» (1992), «Мешполвоннинг жанглари» (1994), «Алишер ила Ҳусайн ёки уч доно ва ўғри» (1996), «Тўтиқуш», «Топсанг ҳай-ҳай…» каби қисса, пьеса ва шеър, достонларини ҳам яратди.
У«Ўзбекистон халқ шоири» унвонига сазовор бўлган (1998).
Ҳакамнинг асабини эговлаш учун эндигина ҳуштак чалмоқчи бўптурганимда, стадиондаги эълончи бошини тандирга тиқиб олгандек, карнайни ғўнғиллатиб гап бошлади. У рақиблар жамоасини таништириб келиб, «бешинчи рақамда – Камол Каппонов» деса бўладими? Шу заҳоти сочим ҳурпайди.Гап шундаки, ишхонамиздаям Камол Каппонов деган ўлакса давоми…
Бутун бошли шаҳарда мижозимга ўтирадиган ягона ошхона шу. Биринчидан, очиқ ҳавода овқатланаман, иккинчидан, ошқовоқ сомса фақат шу ерда ёпилади.Воҳ-воҳ, ошқовоқ дегани жон-дилим. Айтишларича, болалигимдаёқ эндигина хамаклаётган кадини маммага ўхшатиб сўрганим-сўрган экан…Иссиққина ошқовоқ сомсаларни, одатдагидек, четдаги уч оёқли ногирон столга ёйиб, давоми…
Бичиқчилик бўлимининг бошлиғи Қодир-қайчи ўпкаси оғзига тиқилгудек бўлиб, ичкарига отилиб кирди.– Ишни тўхтатинглар, қизлар! – хирқиради у, бўлимдаги яккаю ягона эркакнинг кўзига қарамасликка уриниб. – Бир соат ичида иш жойимизни гулхонага, ҳовлини истироҳат боғига айлантириб улгуришимиз керак. Коинотдан келган одам-м… давоми…
Синоптикларнинг навбатдаги йиғилиши давом этар, келгуси ой учун гидрометеорологик бюллетень тайёрлаш масаласи муҳокама қилинмоқда эди.– Ҳой, сен бунақа ғўрлик қилмагин, Тошкўмиров!– дея, жамоага бундан бир ойча олдин келиб қўшилган ёш ходим Тоштемировга дакки берди бошлиқ. – Водий ҳақида тайёрлаган маълумотларинг давоми…
Инглиз отлиғ бир оролча тарқатибдур, қаранг, пидбўл,Ўйнар эрмиш энди қўрқмай Русиё-ла Фаранг пидбўл.Гулмат Бу ёқдан кўзойнагимнинг нуршишасини, у ёқдан телевизўрнинг расмойнасини чинглаб артиб, ҳадемай Бразилия билан Шотландия термалари ўртасида бошланадиган ўйинни кўришга шайланиб турганимда, ташқи эшик тақиллаб қолди. Ўрнимдан қўзғалиб давоми…
Олтиариқда ўта ажабтовур ҳулқ-атворли кишилари билан машҳур бўлган иккита қишлоқ бор. Биз уларни шу қадар севиб-эъзозлаймизки, ўз номлари четда қолиб, бирини Шакарқишлоққа, иккинчисини Ширинқишлоққа айлантириб юборганмиз. * * * Шакарқишлоқ чегарасини кесиб ўтувчи сершағал йўлнинг четига: «СТОП! ОЁҚ АРТИБ КИРИЛСИН!» давоми…
Ҳурматли суд раиси! Муҳтарам масаҳатчилар!Акаларим! Бўйнимга оламан, ўзимдаям сал-пал айб бор– баъзан кўнгли бўшлик қилдим, баъзан нафсим ҳакалак отди. Аммо-лекин, айбнинг энг йириги – шу топда мени қаллобга чиқариб, уялмай-нетмай даъвогарлик қиптурган манави одамларнинг ўзида. Шундай пачақ аҳволга тушиб қолишимга давоми…
Ой тугаб бораётгани учун бешта жамоа хўжалигида кетма-кет томоша қўйдик, бу – олтинчиси… Охиргиси!Ҳа, охиргиси бўлмай қуриб кетсин-а! Бунақанги расво клубни умримда энди кўришим: деразаларнинг ойналари чалапачоқ, саҳна совуқ, ҳатто кийиниш хонасигаям печка-мечка ёқиб қўйишмабди, хонандаю раққосаларимизнинг тиши ёппасига «чакира-чакир давоми…
Анов буқабош нега мени четга имлаяпти? Авзойи бузуқроқми? Наҳотки, бу… ўшанинг эри бўлса?Мен уни пайқамаётгандек, танишим билан бемалол гаплашиб турибман. Узоқроқ гаплашаверай-чи, у ёғи бир гап бўлар.Ана, тағин имлади, шубҳага ўрин йўқ, бу ўшанинг эри!Кўзимнинг қирида аста чамалаб кўрдим, қуриб давоми…
Август ойининг бошлари эди. Директоримиз мени ҳузурига чақириб, қўлимга қандайдир хатни тутқазди-да, шу ернинг ўзидаёқ танишиб чиқишимни илтимос қилди.«Ҳурматли олимлар! – деб бошланган эди хат. – Сизларнинг илмий текшириш институтингизда асабий зарбанинг инсонга жисмоний таъсирини ўрганиш устида тажриба олиб борилаётганини давоми…