Мунавварқори Абдурашидхонов. Жамиятлар қандай очилур (1914)

Маориф ва маданият боғчасининг биринчи дарвозаси мактабдир. Ер юзиндаги маорифли миллатларнинг ҳар бирлари маданият боғчасина шул дарвозадангина кирмишлар, яъни маориф ва маданият йўлина сафар проғроми ясалганда, биринчи моддасини шул «Мактаб очмак» масаласини қўймишлар. Ишларини шул «мактаб»дангина бошлайлар. Мактаб очуб, билфеъл давоми…

Мунавварқори Абдурашидхонов. Тошкандда мусулмон жамияти (1913)

Тошкандда бундан тўрт сана муқаддам очилмиш бир мусулмон «Жамияти хайрия» вор. Бу жамият бошида ёшларнинг саъй ва ижтиҳоди ила очилган бўлса ҳам, баъзи сабаблара мубанний Тошканд ағниёларина топширилмиш ва шул замонғача ёшлардан фақат бир-икки кишининг таҳрик ва иштирокила бойлар тарафидан давоми…

Мунавварқори Абдурашидхонов. Сабаби тартиб (1907)

Болаларга ўқув, ёзув билдирмак учун усули савтиянинг осонлиғи неча йиллик тажрибалар ила маълум ўлдиғиндан жумла ислом вилоятларининг макотиб ва мадрасалари бу усул ила тазйин ва ислоҳ этдиклари каби 1319—1320 (милодий 1902—1903) йилларда бизнинг Туркистон вилоятининг ҳам кўп муаллимлари бу усулни давоми…

Мунавварқори Абдурашидхонов. Бизни жаҳолат – жаҳли мураккаб (1906)

Ҳар миллатнинг мактаб ва мадрасаси ўлдиғи каби, бизни ҳам мактаб-мадрасаларимиз гарчи бенизом ва беусул ўлса ҳам, йўқ демак даражада оз эмас. Ҳар миллат авлодини тарбиялаш ва таълими улумда кўрсатган ҳиммат ва ғайрати каби бизларда ҳам ўз маъсум авлодларини жаҳолат ва давоми…

Мунавварқори Абдурашидхонов. Никоҳ тўғрисида (1906)

Жаноб муаллиф ва муҳаррири «Тараққий»дин илтимос қилурманким, никоҳ масаласи хусусида мани бу беш-олти калима сўзимға «Тараққий» саҳифасидан жой берсалар. Қола набиййи саллоллоҳи алайҳи васаллам никоҳ суннати «Фаман рағба ан суннати фолис мани» мазмунича бир оқил ва болиғ кишига тазаввиж, яъни давоми…

Умарали Норматов. Сержило кулги (1991)

Абдулла Қодирийнинг ҳажвий мероси ҳанузгача тўлалигича йиғилган, атрофлича ўрганилган эмас. Адибнинг ҳажвий истеъдоди 20-йилларда тўлароқ намоён бўлган. Ёзувчи ўша кезлари бизда «ўткир кулги ижодчилари йўқлигидан», «бу кунги ҳажвиётимизда кескинлик» етишмаётганлигидан афсусланади. «Бироқ яхши хусусиятимиз шундаки, ҳар замон жамиятнинг қитиғини излаймиз, давоми…

Босмачилик: ҳақиқат ва уйдирма (давра суҳбати) (1991)

Халқ тарихи халққа қандай етказилмоқда. Босмачилик?! Мохият англаб етилмаганда… Сўзи бошқа, иши бошқа… Миллий-озодлик курашчилари… Ҳужжатлар тилга кирса… Тасаввурни ўзгартириш керак… Давра суҳбатида ЎзФА Тарих институтининг Октябрь инқилоби ва фуқаролар уруши бўлими мудири, тарих фанлари номзоди Марат Ҳасанов, шу институтнинг давоми…

Саид Аҳмад. Ижод ва жасорат (2000)

Ўзингга яқин ва кадрдон одам ҳақида бирон гап айтиш шунчалар қийин бўлишини билмас эканман. Ҳар куни кўришадиган, неча марталаб гаплашадиган дўстингнинг фазилатлари сенга жуда оддий бир нарса бўлиб қоларкан. У сахийми, бахилми, бағри кенгми, феъли торми, дўстига вафодорми, бировнинг қайғусига давоми…

Асад Асил. Ҳаётий зарурат (1989)

Любовь Егоровна Горбуличева ўттиз йилдан зиёд вақт мобайнида Ғазалкент шаҳрида ёш авлодга таълим-тарбия бериб, топган бойлиги – шогирдлари ардоғи ва эл меҳри бўлди. Ўзбек синфларига мукаммаллаштирилган рус тили ва адабиётидан дарс бераётган Любовь Егоровна билан Комаров номли 3-ўрта мактаб жамоаси давоми…

Асад Асил. Қалбларнинг тубидан чиқса ҳайқириқ (2000)

Оддийгина бир сўров билан учраган одамларга мурожаат қиламиз: “Ҳаёт учун энг зарур нарса нима ўзи?” Бу саволга ҳар ким ҳар хил жавоб айтади: бировлар ҳаво деса, баъзилар сувни ёки бошқа турли заруратларни кўрсатишади. Аммо кўпчиликнинг бу мавзуга мутлақо эътиборсизлик, шунчаки давоми…