Абдулла Қодирий. Чиқиб бозор аро пошшойи танга кириб ўлтурди кеткан жон-танга (1924)

Кичкина фелетўн Ана энди туфлаб тугадурған пуллар ҳам чиқди… Отангга раҳмат, дадаси кўрган! Ман-ку, ҳали тангани ушлаб кўрганим йўқ, аммо ўша моянахўрлар янги пошшойи тангадан йигирматасини бир қўлға ушлаб иккинчи қўлға қатор тушурсалар борми, жиринғ-жиринғ, шалдир-шулдир-да![1] Тусингдан айланайнинг кўрими ҳам давоми…

Абдулла Қодирий. Ҳуқуқ (1923)

Кичкина фелетўн Хотун-қизларимизга бағишлаб Азбаройи Худо айтингиз-чи, ҳуқуқ деган нарса ўзи нима? Ҳуқуқ нимадан иборат? Гуваламики, уни биз майдалаб ҳожатимизга яратайлик?! Нима ахир? Бунинг жавобини — «ҳуқуқ» деган дарди бедавони бўйнига осиб олғанлардан сўраймиз. Шўролар ҳукумати ҳар бир чоти айри, давоми…

Абдулла Қодирий. Қурбон байрами (1923)

Ҳангама Бойларникида имлама, хасисларникида димлама. Бу кун қуввати келган ҳар бир «мусулмони комил» ўзлариға ўхшаған бир ҳайвонни қурбон қиладир. Қурбонлиқ қилған мусулмонларға охиратда бўладирған имтиёзлардан қуруқ қолмайлиқ, деб машҳур сиёсий тулки лорд Керзўн ҳам бу ҳайит Лондон халқи учун бир давоми…

Абдулла Қодирий. Хусусий мактублардан (1923)

Ҳангама Каминалари хусусий кабинетларида ўлтуруб, янгигина пўчталйўн томонидан топширилған дўст-душман мактубларини ўқуб, гоҳ кулар эдилар, гоҳ йиғлар эдилар. Дўст-душман мактубидан бир неча нусха: «…Оёғингға қараб юр!.. Кечаги газетда ҳақимда алжиганингни бу галча бола-чақанг ҳурматига кечирдим. Йўқса битта каллакесарга заказ берилган давоми…

Абдулла Қодирий. Бир чимдим билдириш (1923)

Кўчада учраган ҳар бир елкаси яғирнинг чопонини ўғурлаб олмоқ одатим бўлмағани учун ҳар кимга ўхшаб бекорга кучана бергим келмайдир. Ўқувчи ўртоғим, маълуминг бўлсинки, ман ҳар вақт санинг кўнглингга қараб жиннилик қила бермайман; қалам деган нарса ҳам ўқлоғи эмас. Аммо отамни давоми…

Абдулла Қодирий. Чуви чиқди (1923)

Ҳангама Шариъатсиз киши учса ҳавога, Кўнгил берма унингдек худнамога![1] Сўфи Оллоёр Тўртта бемаъни бир ерга йиғилиб олибдир-да, отини «Маҳкамаи шаръия» қўйибдир. —      Маҳкамаи шаръия очдиқ, шариъати набиянинг равнақини истасангиз бизнинг ёнға марҳамат қилингиз! —деб рўкач учун содда домлалардан бир нечаларини давоми…

Абдулла Қодирий. Икки оғиз тариқатдан ҳам бўлсун (1923)

Ҳангама Хилват кунлари[1] ҳам яқинлашди. Кўрпа ёстиқни сотиб бўлса ҳам баъзи совуқ сўфилар Туркистон йўлини — Султонул-орифин[2] қабрини кўзлай бошладилар. Фақирингиз ҳам тариқат ишларидан унча бепарво эмасман. Тўқсон тушуб[3] даҳага кириш[4] масаласи чиқғач, фақирнинг кўз ўнгида ёғлиқ хасиб, қизил палов, давоми…

Абдулла Қодирий. Лузонда кўнгил озишлар ва исириқ солишлар (1923)

Ҳангама Радио хабарларидан Лифлид-20. Озчилиқташкил этган эркатойлар масаласини қарайтурған шаллақилар камисияси кеча шундай таклифлар киргизди: Ҳазрат Исонинг туғулиш байрамида (рождествода) Туркия ҳукумати христианларға ҳадялар тарқатсун. Туркия қўл остида бўлған христиан хотин-қизлари дунёға «Янги итбачча» ташласалар (ҳаромзодалари ҳам шу ҳисобда) Туркия давоми…

Абдулла Қодирий. Тилак (1923)

Ҳангама «Лўли элаклик бўлди, эшаги тилаклик бўлди!» Хиж-хиж-хиж-хиж! Киратурғанимиз 23-йилдан тилак эмиш! Анов маданий миллатлар қаторида биз ҳам янги йилга тилак билан кирамиз эмиш! Яхшики, яқин орада: «Эй, нотавон кўнгилга қўтур жомашовнинг орқаси» дейтурған иши бузуқ йўқ! Бўлмасачи, нах шармандавозлиқ-да! давоми…

Абдулла Қодирий. Оғзингга қараб гапир (1922)

Ҳангама «Туркистон»нинг 36-сонида «Мухбирларимиздан» битгаси бир нарсани ёзибдирким, ўқуб кўриб нах мухбирнинг оғзини ёриб юборғум келди. Ахир, уйинг куйгур, сағал оғзингга қараб гапир-да: —      «Исрофлик тўй…» «Самарқандда ўртоқ Қурби ўғулларини кестирди, уч-тўрт кун тўй берди, бир-икки миллиард пул кетди… Тўйға давоми…


Мақолалар мундарижаси