Уильям Сароян кичик ҳикоялар устасидир. У Калифорнияда таваллуд топган. Ёзувчи саккиз ёшиданоқ оғир меҳнат қилишни бошлайди. Уильям Сароян ҳаммавақт ўз қайғу ва қувончларини ҳикояларининг қаҳрамонлари бўлган Американинг қашшоқ одамлари билан биргаликда баҳам кўрган. Пулицер мукофотини қабул қилишдан бош тортган (1940), энг яхши сценарий учун Оскар мукофотини олган (1943)
У “Учаётган трапециядаги шоввоз йигит” (1934), “Ёш болалар” (1937), “Менинг исмим Арам” (1940), “Бутун дунё” (1956) каби новеллалар тўпламларининг, “Инсоний комедия” (1943), “Весла Жексоннинг саргузаштлари” (1946), “Онажоним, сизни севаман” (1956), “Ҳаддингиздан ошманг, дадажон” (1957) романларининг, кўплаб пьеса, автобиографик асарларнинг муаллифи.
Чекка бир қасабанинг кичик турмаси. Камерадаги йигит қошиқ билан полни оҳиста тақиллатади. Бир муддат гўё телеграфда ненидир узатаётгандек овоз беради, ўрнидан туриб, камера бўйлаб юра бошлайди. Камера ўртасида дафъатан тўхтаб, жим қотади. Афтидан ярадор бошини авайлаб ушлаб кўради. Атрофга аланглайди, давоми…
“Ҳар гал пианинони кўрсам юрагим ҳапқириб кетади”, – деди Бен тўлқинланиб. “Шундай дегин?”- деди Эмма. “Сабаб?” “Билмадим,” – деб жавоб берди Бен. “Мана шу магазинга кириб, бурчакдаги пианинони бироз чалиб ўтирсак қарши бўлмайсанми?” “Сен чалишни биласанми?” – сўради Эмма ҳайратланиб. давоми…
Малик тоғам Фреснодан Нью-Йоркка жўнаётганида уни кузатиш учун қўналғага келган амакиси — Гарри бобо насиҳат қила бошлади: — Қулоқ сол, Малик,— деди қария,— поездга чиққач, аввало, яхшироқ жой танлаб ўтир, атрофга аланглама. — Хўп,— деди тоғам. — Поезд қўзғалгач, йўлакда давоми…