Roziya Tujjor 1947 yilda Tehron shahrida dunyoga kelgan. Uning bolalik davri Tehron shahrining mahallalaridan birida o‘tdi. O‘rta maktabni tugatgach, universitetning psixologiya fakultetida tahsil oladi. 1985 yildan boshlab hikoyanavislik bilan shug‘ullana boshlaydi. Uning ilk hikoyalar to‘plami “Hikoya taqvimi to‘g‘risida sura” nomi bilan bosilib chiqqan. Bugungacha adibaning bir nechta asari kitobxonlar hukmiga havola etilgan. Jumladan, «Oynali ayol», «Etti tugun», «Nargislar», «Ildizlarga sayohat», «Ishqdagi shu’la», «Sabr toshi», «Akatsiya ko‘chasi», «Xayrli tun», «Shu’la va tun» kabi badiiy asarlar yozuvchining ijodida alohida o‘rin tutadi. Adibaning hikoyalari insonning ichki dunyosiga qilingan safarning bayonidan iboratdir.Roziya Tujjor bir necha yillardan buyon uch oylik “Nasriy adabiyot” jurnali tahrir hay’atining a’zosi. Shuningdek, u Eron “Qalam” jamiyatining ta’sischilaridan va boshqaruv kengashining a’zolaridan biri ham hisoblanadi.
Chol o‘lgan edi. Chunki ancha vaqtlardan buyon cholning katta ko‘zoynagi tokchada turar, uning o‘ng ko‘ziga tushgan darz kundan kunga kattalashib borardi. Kampir – Hamdam uchun bu hodisaning yuz berishiga ishonish unchalik ham qiyin emas edi. Chunki aks holda devorga chirmalib davomi…
Tunning narigi boshidan kelardi. Oldiniga ohista-ohista harakatlanib, ko‘rsatkich barmoqlarini yerga nuqir, ammo keyinroq bulutlar oh chekkanlaridan so‘ng qadamlarini tezlashtirardilar. Endi tarnovning ixtiyori o‘zida emasdi. Ovozini baralla qo‘yganicha voy-voylab yig‘lar, nola qilar, uning ovozi ikki tabaqali eshiklarning tirqishidan ichkariga kirib kelardi.Xona davomi…
Ingichka bir ariq va bir qator binafsha gul: baxmal yuzlari va xumor ko‘zlari bilan koptokchalardek g‘ildirayotgan suv pufakchalariga termulgan binafshalar.Ariqning bo‘yida o‘tirib olganimcha unda oqayotgan suv salqinligiga barmoqlarimning uchi bilan amin bo‘laman. Shamshodlar ortidan ularni ko‘raman: shuur va idrokning za’faronrang davomi…
Ayol ko‘zguning oldida to‘xtadi-da, oh totib qo‘ydi. Kichkina bir bulut dog‘i oynaning xotirasini ostin-ustin qilib yubordi. Kichkina oltinrang tarog‘ini oldi-da, to‘g‘nog‘ichlar asirligidan ozod bo‘lgan sochlarini taradi. Shaloladay tovlanayotgan qop-qora sochlar yelka uzra yoyildilar. Ko‘zguning ichidan uzoq-uzoqlarni ko‘rish mumkin edi. Ammo davomi…
– Sovqotyapman!Ayol shunday dedi-da, piyoladan yuqoriga o‘rlayotgan bug‘ni tomosha qildi. Piyola chinnidan bo‘lib, kichkina va ingichka bir yoriq qizil gulning shoxlaridan o‘tib ketar, piyolaning yarim oy shaklidagi og‘ziga yetmasdan chap tomonga xiyol burilgancha bosh egib to‘xtardi.– Sovqotyapman!Yana bir marta aytdi. davomi…
Kunbotar toklarning yelkasiga qo‘ngan. Kovushlarimni yechib, oyoqlarimni muzdek suvga topshirdim. Kunbotar yoydek yelkamda ikkita qanot o‘stirib chiqargan bo‘lib, bir soatlardan keyin ohista bug‘langanicha lojuvard suvda yo‘q bo‘lib ketsa kerak.Daraxtlar ortiga yashiringan daraxtlar tepasidan qishloqni ko‘rsa bo‘ladigan bir oraliq topdim. Suv davomi…
Ikki tomonida baland archa daraxtlari qad ko‘targan toshloq yo‘ldan horg‘in ketib borardi. O‘ng tomonda ko‘pqavatli beton uylar terilib ketgan bo‘lib, ular tugagan joyda bir tog‘ ko‘rinardi. Tog‘ xuddi chalqancha tushganicha og‘zini ochib osmonga yuzlanib yotgan oyoqlari uzun ayolga o‘xshardi. Qo‘shni davomi…