Dog‘istondagi kichkinagina avar elining farzandi, XX asr jahon she’riyatning yirik vakili Rasul Hamzatov 1923 yilda tug‘ilib, 13-14 yoshlaridan boshlab she’r yoza boshlagan. 16 yoshida shoir sifatida tanilgan. Otasi – Dog‘istonning mashhur shoiri Hamzat Sadasa unga ijod ishida hamisha haqiqatni kuylashga o‘rgatdi. 18 yoshidan boshlab Rasul o‘qituvchi, artist va muxbir sifatida mexnat qildi, uning buyuk iste’dodi olamga mashhur qildi.Shoirning birinchi kitobi 1943 yilda chop etilgan. 1945 yilda Moskvadagi Jahon adabiyoti institutida tahsil olishga kirishdi.Rasul Hamzatovga og‘ir xasta ayol maktub yo‘llab: «Meni shifokorlardan, ularning muolajalaridan ko‘ra Siz yozgan asarlar ko‘proq davoladi», – degan edi.Asarlari: «Tog‘ qo‘shig‘i», «Tog‘ qizi», «Mening qalbim tog‘larOa», «Dog‘istonim», «Yuksak yulduzlar», «Tug‘ilgan kunim», «Tog‘likning vatani», «Ovuldan xat» tsingari she’riy kitoblar, «Ona tilim», «Shu ham erkakm?,», «Do‘stlik haqida qissa» kabi she’rlari va boshq.
Bir adabiy jurnalda mening yangi dostonim – “Onalarni asrang” chop etildi va doston asosida tayyorlangan eshittirish radioda efirga uzatildi. Bu doston hali biror to‘plamimga kirmagandi, uni alohida kitob holida nashr etish uchun endigina tayyorlayotgandim. Adabiyotshunoslar taqriz yozib, matbuotda e’lon qilishmagandi. davomi…
BIRINChI MAQOLA Dog‘istondagi dorbozlari bilan mashhur Sovkra ovulida o‘g‘ilning tug‘ilgan kuni u mustaqil ravishda dorda dadil yurgan kun hisoblanadi. Zargarlari bilan mashhur kubachinlar esa, o‘g‘il otasiga kumushga jilvador naqsh o‘yib sovg‘a qilgan kunni uning tug‘ilgan kuni etib belgilashadi. O‘sha kun davomi…
Jahon adabiyotida Vatanga muhabbat, ona tabiatga, ota makonga mehr-oqibat, o‘zi mansub bo‘lgan millatga e’zozu ehtirom, milliy urf-odatlar, an’analar, umuminsoniy qadriyatlar, ajdodlar pand-nasihatlariga sadoqat mavzulari yuksak badiiy mahorat bilan tarannum etilgan asarlar bisyor. Alisher Navoiyning «Muhokamat ul-lug‘atayn», «Mahbub ul-qulub» asarlari, Kaykovusning davomi…
Tilni o‘rganmasdan she’r yozishga uringan odam suzishni bilmasdan cho‘milish uchun o‘zini sarkash daryoga tashlagan telbaga o‘xshaydi. Ba’zan odamlar miyasida fikr bo‘lgani uchun emas, shunchaki tili qichib turgani uchun gapiradi. Ba’zan odamlar yuragiga tuyg‘ular sig‘mayotgani uchun she’r yozishmaydi, balki… To‘g‘risi, ularning davomi…